Η Μαίρη Αρώνη υπήρξε μια αληθινή κυρία της τέχνης, ένα πρόσωπο που σημάδεψε το ελληνικό θέατρο με τη λάμψη, τη σοβαρότητα και την απόλυτη αφοσίωση στην υποκριτική. Η «Πάστα Φλώρα» του ελληνικού κινηματογράφου, με την αξεπέραστη ειρωνική φινέτσα, είχε ήδη κατακτήσει τις κορυφές της θεατρικής τέχνης πολύ πριν το σινεμά την αγκαλιάσει.

 Από το πιάνο στη σκηνή – Τα πρώτα βήματα

Γεννημένη στην Αθήνα το 1914, κόρη του καθηγητή Λέανδρου Αρβανιτάκη, η Μαίρη έζησε από παιδί σε ένα περιβάλλον πνευματικό και αστικό. Το ταλέντο της ξεδιπλώθηκε νωρίς, μέσα από ποιήματα και αυτοσχέδιες παραστάσεις στο σαλόνι του σπιτιού.

Η τραγική αυτοκτονία του πατέρα της, μετά το κραχ του 1929, άλλαξε ριζικά τη ζωή της. Η μητέρα της, Αγλαΐα, ανέλαβε την οικογένεια με έναν οίκο ραπτικής, όμως αρνούνταν να αφήσει τη μικρή Μαίρη να γίνει ηθοποιός. Χρειάστηκε απεργία πείνας για να την πείσει – και το κατάφερε.

Σπούδασε πιάνο και φωνητική στο Μουσικό Λύκειο Αθηνών και αποφοίτησε το 1933 από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, μαθητεύοντας στον θρυλικό Φώτο Πολίτη.

 Η θεατρική της αυτοκρατορία

Η πρώτη της εμφάνιση το 1934 με τον θίασο του Πέλου Κατσέλη και η μετέπειτα πρόσληψή της από τη Μαρίκα Κοτοπούλη την ανέδειξαν σε νέα θεατρική δύναμη. Για έξι χρόνια ερμήνευε απαιτητικούς ρόλους, κατακτώντας κοινό και κριτικούς.

Η καριέρα της απογειώθηκε στη δεκαετία του ’40 και κορυφώθηκε με τη συνεργασία της με το Εθνικό Θέατρο, από το 1947 και έπειτα. Πρωταγωνίστησε σε έργα παγκόσμιας δραματουργίας: Σαίξπηρ, Ο’ Νηλ, Πιραντέλλο, Μαριβό, Σίλερ, μα και σε σημαντικά ελληνικά έργα του Ξενόπουλου.

Αξέχαστη παραμένει η ερμηνεία της ως Πραξαγόρα στις «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη, όταν, μία ημέρα μετά τον θάνατο του συζύγου της, στάθηκε στο κατάμεστο Ηρώδειο και καθήλωσε τους θεατές με την εσωτερική της δύναμη.

 Κινηματογραφική σφραγίδα με πέντε ταινίες

Η Μαίρη Αρώνη εμφανίστηκε μόλις πέντε φορές στον κινηματογράφο, όμως κάθε ρόλος της ήταν μοναδικός. Η πιο εμβληματική της παρουσία είναι στη «Μια τρελή, τρελή οικογένεια» (1965), όπου υποδύεται τη θρυλική Πάστα Φλώρα: μια αριστοκράτισσα μποέμ φιγούρα, πρόδρομος μιας νέας σχολής κωμικού χαρακτήρα στο ελληνικό σινεμά.

Η ερμηνεία της έγινε σημείο αναφοράς, αποδεικνύοντας πως ακόμα και σε ελαφρές φόρμες, η υποκριτική της ποιότητα παρέμενε απαράμιλλη.

 Μια ζωή γεμάτη τέχνη και προσφορά

Ο πρώτος της γάμος με τον ηθοποιό Θόδωρο Αρώνη το 1934 υπήρξε βαθιά συναισθηματικός και επαγγελματικά δημιουργικός. Η απώλειά του το 1956 την καθόρισε. Ο δεύτερος γάμος της με τον σκηνοθέτη Κωστή Μιχαηλίδη ήταν σύντομος.

Δεν απέκτησε παιδιά, όμως δίδαξε εκατοντάδες ηθοποιούς, αφήνοντας τεράστια παρακαταθήκη στη θεατρική παιδεία της Ελλάδας.

 Τιμές και παρακαταθήκη

Βραβεύτηκε με τον Χρυσό Σταυρό Ευποιίας και τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Φοίνικα, ενώ τιμήθηκε και από κυβερνήσεις και εκκλησίες της Μέσης Ανατολής. Υπήρξε επίτιμος δημότης Ρόδου.

Πέθανε ήσυχα, το 1992, στο Πόρτο Ράφτη, στην αγκαλιά της οικογένειάς της. Έφυγε όπως έζησε: με αρχοντιά, διακριτικότητα και θεατρική μεγαλοπρέπεια.

«Ο μεγάλος μου έρωτας είναι το θέατρο. Πιστεύω ότι όλα εδώ αρχίζουν και όλα εδώ τελειώνουν», είχε πει.
Και για τη Μαίρη Αρώνη, πράγματι, όλα ξεκινούσαν και κατέληγαν εκεί: στο σανίδι, στη συνάντηση με τον θεατή, στη μεταμόρφωση της ψυχής μέσα από την τέχνη.

Θέλεις περισσότερα άρθρα;  Ακολούθησέ μας στο https://www.facebook.com/profile.php?id=61574820057874  και το https://www.instagram.com/morfeszois/  για να μη χάνεις τίποτα!

Αν αυτό το άρθρο σου χάρισε λίγη διασκέδαση, συνέχισε να απολαμβάνεις ξέγνοιαστες στιγμές μέσα από τις υπόλοιπες σελίδες της κατηγορίας https://morfeszois.com/katigories/diaskedasi/

Συντάκτρια  Δέσποινα Μπλάτζα –https://morfeszois.com/