Η επίφυση, ένας μικρός αδένας στο κέντρο του εγκεφάλου, έχει συνδεθεί εδώ και αιώνες με τη μεταφυσική και την πνευματικότητα. Ο Γάλλος φιλόσοφος Ρενέ Ντεκάρτ την αποκάλεσε “έδρα της ψυχής”, πιστεύοντας ότι αποτελεί το σημείο σύνδεσης μεταξύ σώματος και πνεύματος.

Στη σύγχρονη επιστήμη, η επίφυση αναγνωρίζεται ως υπεύθυνη για την παραγωγή μελατονίνης, μιας ορμόνης που ρυθμίζει τον ύπνο και τους κιρκάδιους ρυθμούς. Παράλληλα, θεωρείται ότι επηρεάζει τη συνειδητότητα και τη διαίσθηση, κάτι που συνδέεται με την έννοια του “τρίτου ματιού” στην ανατολική φιλοσοφία.

Πολλοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι η αποτοξίνωση του οργανισμού και η έκθεση στο φυσικό φως μπορούν να διατηρήσουν την επίφυση ενεργή. Αντίθετα, η υπερβολική κατανάλωση φθορίου έχει ενοχοποιηθεί για την ασβεστοποίησή της, γεγονός που μπορεί να μειώσει τη λειτουργικότητά της.

Από εσωτερική σκοπιά, η ενεργοποίηση της επίφυσης έχει συνδεθεί με πνευματικές εμπειρίες, διαίσθηση και αυξημένη συνειδητότητα. Τεχνικές όπως ο διαλογισμός, η γιόγκα και η σωστή διατροφή θεωρούνται ευεργετικές.

Παρόλο που η επιστημονική έρευνα συνεχίζεται, η σημασία της επίφυσης τόσο στη φυσιολογία όσο και στην πνευματική παράδοση παραμένει αδιαμφισβήτητη, προσφέροντας μια γέφυρα μεταξύ επιστήμης και μυστικισμού.

Συντάκτης  Δέσποινα Μπλάτζα –https://morfeszois.com/