Η ζωή μας συχνά μοιάζει με ένα τανγκό. Οι στιγμές της χαράς και της συντροφικότητας είναι οι δυναμικοί χοροί, ενώ οι μοναχικές στιγμές περιλαμβάνουν αργά και αβέβαια βήματα που κάνουμε μόνοι μας. Αλλά, ακόμα και στη μοναξιά, το τανγκό συνεχίζεται.

Η μοναξιά δεν καταδικάζει πάντα, αλλά προσφέρει την ευκαιρία να χορέψουμε με τον εαυτό μας. Κάθε βήμα καλεί τον καθένα να γνωρίσει καλύτερα το εσωτερικό του κόσμου, να συνδεθεί με τα συναισθήματά του και να αποδεχτεί τη σιωπή του. Ακόμα κι αν η μουσική του κόσμου φαίνεται απόμακρη, η δική μας μουσική συνεχώς μας καθοδηγεί.

Η αληθινή δύναμη εκδηλώνεται όχι μόνο όταν χορεύουμε με άλλους, αλλά όταν μάθουμε να χορεύουμε με τον εαυτό μας. Σε αυτό το ταγκό, κάθε ρυθμός, όσο αργός κι αν είναι, έχει αξία.

Το ταγκό των μοναχικών στιγμών εκφράζει τη μοναξιά, η οποία δεν είναι πάντα σκοτεινή. Αντιθέτως, μπορεί να γίνει γλυκιά και σχεδόν εξαγνιστική. Όταν χορεύουμε μόνοι, δεν είμαστε ποτέ πραγματικά μόνοι. Κάθε κίνηση μεταμορφώνει τη μοναξιά σε κάτι όμορφο και μας επιτρέπει να αποδεχτούμε την αλήθεια μας.

Συντάκτης  Δέσποινα Μπλάτζα