Η σιωπή μου δεν είναι απλώς απουσία λέξεων. Είναι κραυγή που δεν ακούγεται, είναι εσωτερικός διάλογος, καταιγίδα και ηρεμία μαζί. Είναι εκείνη η στιγμή που ο κόσμος μου γίνεται αόρατος, αλλά τόσο αληθινός.

Ποιος αντέχει να με δει χωρίς το θόρυβο της καθημερινότητας; Ποιος μπορεί να διαβάσει τις σκέψεις που κρύβονται πίσω από το χαμόγελο ή την παγωμένη ματιά; Ποιος καταλαβαίνει ότι στη σιωπή μου κρύβεται η πιο δυνατή μου φωνή;

Η σιωπή μου δεν είναι κοινό. Είναι επιλογή. Είναι δύναμη, προστασία και μερικές φορές, λύτρωση. Όμως, δεν είναι εύκολο. Μερικοί τη φοβούνται, άλλοι τη βαριούνται, και λίγο μπορούν να την αγαπήσουν.

Αντέχεις τη σιωπή μου; Αντέχεις να δεις την ψυχή μου γυμνή;

Η σιωπή είναι πολλές φορές πιο δυνατή από τις λέξεις. Είναι η στιγμή που σταματά να εξηγείς, να δικαιολογείς, να φωνάζεις. Η στιγμή που η ψυχή σου μιλάς χωρίς ήχους, αλλά το μήνυμα είναι πιο ξεκάθαρο από ποτέ.

Ποιος μπορεί να αντέξει αυτή τη σιωπή;
Ποιος μπορεί να δει πέρα ​​από την απουσία των λέξεων, στα συναισθήματα που κρύβονται πίσω της;

Η σιωπή δεν είναι αδυναμία. Είναι επιλογή. Είναι ο τρόπος που επιλέγεις να προστατεύσεις τον εαυτό σου από το θόρυβο που δε σου προσφέρει τίποτα. Είναι η ασπίδα σου και ταυτόχρονα η φωνή σου.

Όμως η σιωπή δοκιμάζει. Τους γύρω σου. Τις σχέσεις σου. Τον εαυτό σου. Όχι όλοι δεν μπορούν να την αντέξουν, γιατί απαιτείται κατανόηση, υπομονή και θάρρος. Θάρρος να ακούσεις όσα δε λέγονται, να καταλάβεις όσα δε εξηγούνται.

Ποιος, λοιπόν, αντέχει τη σιωπή σου;

Ίσως αυτός που δεν βλέπει σαν εμπόδιο, αλλά σαν γέφυρα. Εκείνος που δεν φοβάται να μείνει μαζί σου, ακόμα κι όταν δε μιλάς. Γιατί ξέρεις πως μέσα στη σιωπή σου υπάρχει κάτι πολύτιμο: η αλήθεια σου.

Εσύ; Ποιος αντέχει τη δική σου σιωπή;

Συντάκτης  Δέσποινα Μπλάτζα