Σκέψεις που γεννήθηκαν στο χθες, έμειναν να σιγοκαίνε στις σελίδες του χρόνου, ανάμεσα στις στιγμές που ζήσαμε και σε εκείνες που δεν τολμήσαμε. Σκέψεις που γεφυρώνουν το παρελθόν με το παρόν, μας συνδέουν με ό,τι αγαπήσαμε, με ό,τι φοβηθήκαμε, με ό,τι ακόμα προσδοκούμε.

Κάθε χρονιά είναι ένα κεφάλαιο. Κάθε μέρα, μια φράση. Και εμείς οι συγγραφείς, άτεχνοι αλλά γεμάτοι πάθος, γεμίζουμε το χαρτί με ελπίδες, όνειρα, αποτυχίες, στιγμές ευτυχίας.

📖 Τι γράφεται άραγε στο δικό σου βιβλίο του χρόνου;
Ποια σελίδα θα ήθελε να ξαναζήσεις, ποια θα ήθελε να σκίσεις και ποια ανυπομονείς να γράψεις;

Ο χρόνος μοιάζει με ένα αθέατο βιβλίο, όπου κάθε μας σκέψη και πράξη της αφήνει το αποτύπωμά της. Στις σελίδες του, γράφονται όνειρα, αγωνίες, στιγμές χαράς και λύπης. Δεν έχει σβηστήρι – ό,τι γράφεται μένει, για να μας θυμίζει ποιοι ήμασταν, ποιοι είμαστε και ποιοι θέλουμε να γίνουμε.

Κάθε νέα μέρα, μια λευκή σελίδα. Γράφουμε τις ιστορίες μας, άλλοτε με βιασύνη, άλλοτε με περισυλλογή. Κάποιες γραμμές μπορούν να φαίνονται θόλες, άλλες όμως λάμπουν από νόημα. Ό,τι κι αν καταγράψουμε, έχει αξία.

Αναρωτήθηκες πώς ποτέ δεν ήθελε να γεμίσει τις σελίδες που έρχονται;
Θα ήθελες οι λέξεις σου να μιλούν για αγάπη, δύναμη, μάθηση; Ή μήπως για περιπέτεια, εξερεύνηση και τόλμη;

Το «βιβλίο του χρόνου» δεν είναι κάτι μαγικό – είναι οι επιλογές μας, οι άνθρωποι που αγαπάμε, οι στιγμές που ζούμε. Είναι η κληρονομιά που αφήνουμε στον εαυτό μας και στους άλλους.

Μια ματιά πίσω, όχι για να μείνουμε, αλλά για να πάρουμε δύναμη και να συνεχίσουμε. Το παρελθόν είναι η μελάνη, το παρόν η πένα, και το μέλλον το χαρτί.

Ας γράψουμε, λοιπόν, με νόημα και αλήθεια. Γιατί, στο τέλος, αυτό το βιβλίο δεν είναι μόνο η ιστορία μας· είναι η απόδειξη ότι ζήσαμε.

Συντάκτης  Δέσποινα Μπλάτζα