Καλοκαίρια στην Αλάνα της Ομόνοιας

Όταν έκλειναν τα σχολεία το καλοκαίρι στη γειτονιά πίσω από την Ομόνοια, εκείνα τα χρόνια, η ζωή έπαιρνε έναν δικό της, ξεχωριστό ρυθμό.

Όταν έκλειναν τα σχολεία το καλοκαίρι στη γειτονιά πίσω από την Ομόνοια, εκείνα τα χρόνια, η ζωή έπαιρνε έναν δικό της, ξεχωριστό ρυθμό. Οι περισσότεροι μικροί δεν ταξίδευαν σε μακρινά μέρη ούτε είχαν οργανωμένες διακοπές όπως σήμερα. Η καθημερινότητά τους ήταν γεμάτη από μικρές περιπέτειες και ανεμελιά μέσα στην ίδια τη γειτονιά.

Τα παιδιά αναζητούσαν τρόπους να βγάλουν το δικό τους χαρτζιλίκι, πουλώντας βοήθεια και θελήματα στον μπακάλη, τον κουρέα, τον καρβουνιάρη που πούλαγε και κρασί. Ήταν η εποχή που η αλληλεγγύη και το «μαθαίνω με το παράδειγμα» πρωταγωνιστούσαν, και οι μικροί αυτοί ήρωες της γειτονιάς ζούσαν με όνειρα και ενθουσιασμό.

Τα απογεύματα ήταν αφιερωμένα στην αλάνα ή στον χωματόδρομο — το απόλυτο πεδίο παιχνιδιού όπου οι φωνές και τα γέλια αντηχούσαν μέχρι αργά. Τα μεγαλύτερα παιδιά κατευθύνονταν προς τα θερινά σινεμά της περιοχής, περιμένοντας με ανυπομονησία την παλιά κάντιλακ που με την ντουντούκα της ανακοίνωνε το πρόγραμμα:
«Σήμερα στον κινηματογράφο κωμωδία… γέλιο μέχρι δακρύων με τον Νίκο Ρίζο και τον Νίκο Σταυρίδη!»

Η γειτονιά ζωντάνευε πραγματικά το καλοκαίρι. Από το απόγευμα και μετά, το πεζοδρόμιο γινόταν το στέκι για όλη την οικογένεια: σκαμνιά και καρέκλες ξεχύνονταν στον δρόμο, τραπεζάκια στρώνονταν με φροντίδα. Τα παιδιά έπαιζαν ανέμελα, οι γυναίκες πλέκοντας ή κεντώντας μοιράζονταν ιστορίες και κουτσομπολιά, ενώ οι άντρες γύριζαν από τη δουλειά και βολτάριζαν στο καφενείο. Ο μικρός με το ποτιστήρι του έδινε μια δροσερή νότα, ψεκάζοντας τον χωματόδρομο και γεμίζοντας το βράδυ με ζωηράδα.

Και μπορεί οι διακοπές να μην ήταν πάντα στο πρόγραμμα, αλλά καμιά φορά, το καλοκαίρι έκρυβε και εκπλήξεις. Μια βουτιά στο Φάληρο, λίγες ώρες ξεγνοιασιάς στην παραλία, όπου το μαύρισμα δεν απασχολούσε κανέναν. Η χαρά ήταν στο να είσαι μαζί, να ζεις την κάθε στιγμή.

Όλα αυτά με φόντο την Ακρόπολη, τον αιώνιο φρουρό της πόλης, να στέκεται αγέρωχη και να μαρτυράει τις στιγμές μιας άλλης εποχής — μιας εποχής όπου η γειτονιά ήταν το σπίτι, το σχολείο, η χαρά και η ζωή των παιδιών.

 

Αν αυτή η είδηση σε άγγιξε, συνέχισε να ανακαλύπτεις τον κόσμο μέσα από τις υπόλοιπες σελίδες της κατηγορίας  https://morfeszois.com/katigories/kosmos/

 

 

Συντάκτρια  Δέσποινα Μπλάτζα –https://morfeszois.com/

Μοιράσου αυτό το άρθρο!

Αφήστε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Κύλιση στην κορυφή