Ένας φεγγίτης.
Και πέρα του, ο ουρανός σου.

Αχτίδες, σαν λεπτές ανάσες φωτός,
γλιστρούν μέσα,
ξυπνούν τη σκόνη,
ζωγραφίζουν σιωπές.

Από εκεί, ο ήλιος μαθαίνει το όνομά σου,
κι η σελήνη ακουμπά στο βλέφαρό σου
ένα όνειρο ακόμη.

Ο φεγγίτης δεν είναι παράθυρο.
Είναι υπόσχεση.
Μια χαραμάδα στον τοίχο του κόσμου
που λέει:
«Το φως πάντα θα βρίσκει δρόμο».

Κι όταν νυχτώνει,
κράτησε το βλέμμα εκεί.
Γιατί πάνω από στέγες και σύννεφα,
ο ουρανός σου περιμένει
να τον κοιτάξεις πίσω.

Θέλεις περισσότερα άρθρα;  Ακολούθησέ μας στο https://www.facebook.com/profile.php?id=61574820057874  και το https://www.instagram.com/morfeszois/  για να μη χάνεις τίποτα!

Αν αυτή η σκέψη σε άγγιξε, συνέχισε το ταξίδι του νου και της ψυχής μέσα από τις υπόλοιπες σελίδες της κατηγορίας     https://morfeszois.com/katigories/skepseis/

Συντάκτρια  Δέσποινα Μπλάτζα