Σάββατο. Η πιο «ιερή» μέρα της εβδομάδας. Όχι για διασκέδαση, αλλά γιατί τότε… γινόταν το μεγάλο μπάνιο!
Η μάνα ζέσταινε το νερό στο μπουγαδοτσίκαλο, το έριχνε στον κουβά, ανακάτευε λίγο κρύο για να μη μας κάψει, και το τελετουργικό ξεκινούσε. Μέχρι να έρθει η σειρά μας, το νερό είχε ήδη… παγώσει. Κι όμως, αυτή η στιγμή είχε κάτι από θαλπωρή, φροντίδα και απλότητα που σήμερα δύσκολα βρίσκεις.

 Το πράσινο σαπούνι και το “κουμαράκι”

Πρώτα τα μαλλιά — με πράσινο σαπούνι, φυσικά. Το “κουμαράκι” έριχνε προσεκτικά το νερό στο κεφάλι, ενώ ο αφρός κατέβαινε στα μάτια και έκαιγε για μέρες. Κανένα σαμπουάν, καμία μαλακτική. Μόνο το αγνό σαπούνι ελιάς που άφηνε τα μαλλιά να τρίζουν από καθαριότητα.
Κι ύστερα, το σώμα. Μέσα στη σκάφη, σκυφτοί και στριμωγμένοι, με το ίδιο νερό, το ίδιο σαπούνι, την ίδια φροντίδα. Τα γόνατα και οι αγκώνες έβγαιναν πιο κόκκινοι από τη σκάφη παρά από το τρίψιμο.

 Το “σφουγγαράκι” από αποσαπουνίδες

Τίποτα δεν πήγαινε χαμένο. Τα μικρά κομμάτια από τα σαπούνια που έλιωναν, τυλίγονταν σ’ ένα πανάκι — και να το σφουγγαράκι! Οικολογικό, επαναχρησιμοποιούμενο και απόλυτα φυσικό.
Και φυσικά, αν έμπαινε σαπούνι στα μάτια, «ξεκαπυρωμένα» για μια βδομάδα. Μικρές δοκιμασίες της παιδικής αθωότητας.

 Οι θεατές του μπάνιου και το αλάτι για το μάτι

Το μπάνιο δεν ήταν ποτέ υπόθεση ιδιωτική. Τα άλλα μέλη της οικογένειας, ακόμη και καμιά γειτόνισσα, ήταν εκεί — θεατές της απλότητας.
Κι όταν τελείωνε, λίγες σταγόνες αλάτι στην κεφαλή «για τη γλωσσοφαγιά». Γιατί λέγανε πως «τους λουσμένους τους πιάνει πιο εύκολα το κακό μάτι».

 Από τη σκάφη στη μπανιέρα – Η ανακάλυψη του… τηλέφωνου!

Όταν η οικογένεια μετακόμισε στη Χώρα, στο Ηράκλειο, το αστικό σπίτι με τη μπανιέρα και το θερμοσίφωνο φάνηκε σαν πολυτέλεια αδιανόητη.
Η μικρή νόμιζε πως η μπανιέρα ήταν… η θάλασσα και το ντους ήταν «το τηλέφωνο». Έτσι της το ’λεγε η μάνα της. Μια αθώα παρεξήγηση που δείχνει το πόσο διαφορετικός ήταν ο κόσμος τότε.

 Από τη σκάφη στο ηλιακό – Ευλογία και νοσταλγία

Σήμερα έχουμε το ηλιακό, το αφρόλουτρο, τα ατομικά σφουγγαράκια, τη ζεστασιά και —πάνω απ’ όλα— την ιδιωτικότητα.
Κι όμως, κάτι λείπει. Εκείνη η απλότητα, το μοίρασμα, το γέλιο, το «κουμαράκι» που χτυπούσε το μέτωπο με μια σταγόνα κρύου νερού.

Ίσως τελικά, το πιο καθαρό μπάνιο ήταν εκείνο στη σκάφη — όχι μόνο για το σώμα, αλλά για την ψυχή.

Θέλεις περισσότερα άρθρα;  Ακολούθησέ μας στο https://www.facebook.com/profile.php?id=61574820057874  και το https://www.instagram.com/morfeszois/  για να μη χάνεις τίποτα!

Αν αυτή η είδηση σε άγγιξε, συνέχισε να ανακαλύπτεις τον κόσμο μέσα από τις υπόλοιπες σελίδες της κατηγορίας   https://morfeszois.com/katigories/kosmos/

Συντάκτρια  Δέσποινα Μπλάτζα –https://morfeszois.com/