Υπάρχουν στιγμές στη ζωή που αισθανόμαστε πως ο κόσμος γύρω μας περιστρέφεται με έναν ρυθμό τόσο γρήγορο, που χάνουμε την ισορροπία μας. Οι υποχρεώσεις, οι προσδοκίες, η επιθυμία να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις των άλλων — όλα αυτά αρχίζουν να σβήνουν τη φλόγα της δικής μας προσωπικής ταυτότητας. Και κάπως έτσι, χωρίς να το καταλάβουμε, βρισκόμαστε χαμένοι. Αλλά τι σημαίνει στ’ αλήθεια να “χάσεις τον εαυτό σου”;

Η Αρχή της Απώλειας

Η απώλεια του εαυτού μας δεν συμβαίνει από τη μια μέρα στην άλλη. Είναι μια σταδιακή διαδικασία, συχνά τόσο ανεπαίσθητη που δεν την παρατηρούμε. Ξεκινά όταν αρχίζουμε να βάζουμε σε προτεραιότητα τους άλλους, εις βάρος των δικών μας αναγκών. Όταν καταπνίγουμε τις δικές μας σκέψεις για να αποφύγουμε συγκρούσεις ή όταν προσαρμόζουμε τα “θέλω” μας για να χωρέσουμε σε κουτάκια που δημιουργούν άλλοι.

Αυτή η απώλεια μπορεί να γίνει εμφανής σε διάφορες στιγμές: όταν ξυπνάς το πρωί και δεν νιώθεις ενθουσιασμό για την ημέρα που έρχεται· όταν κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και βλέπεις κάποιον που δεν αναγνωρίζεις· όταν οι σκέψεις σου γεμίζουν από ερωτήσεις όπως: “Ποιος είμαι πραγματικά;” ή “Πώς έφτασα εδώ;”

Οι Πιέσεις της Κοινωνίας

Η κοινωνία μας εκπαιδεύει να κυνηγάμε την επιτυχία, την αποδοχή και την “τέλεια” ζωή. Από μικροί μαθαίνουμε να είμαστε οι “καλοί μαθητές”, οι “ιδανικοί σύντροφοι”, οι “τέλειοι επαγγελματίες”. Η ανάγκη μας να ανήκουμε και να γίνουμε αποδεκτοί μπορεί να μας οδηγήσει σε επιλογές που δεν αντανακλούν το ποιοι είμαστε. Καθώς τρέχουμε για να πιάσουμε στόχους που άλλοι έθεσαν για εμάς, αφήνουμε πίσω τα μικρά κομμάτια που μας κάνουν μοναδικούς.

Η Στιγμή της Συνειδητοποίησης

Υπάρχει όμως πάντα ένα σημείο καμπής. Μπορεί να είναι μια προσωπική κρίση, μια απώλεια, ή απλά μια ήσυχη στιγμή ενδοσκόπησης. Είναι εκείνη η στιγμή που καταλαβαίνεις ότι δεν μπορείς να συνεχίσεις να ζεις για τους άλλους. Ότι η ζωή σου έχει αξία μόνο αν εκφράζει την αλήθεια σου.

Για μένα, αυτή η στιγμή ήρθε όταν άκουσα τον εαυτό μου να γελάει σε μια συζήτηση, αλλά ένιωσα πως ο ήχος ήταν ψεύτικος. Το γέλιο δεν ήταν δικό μου· ήταν το γέλιο που ήθελαν οι άλλοι να ακούσουν. Τότε κατάλαβα πως κάτι έπρεπε να αλλάξει.

Επιστρέφοντας στον Εαυτό

Το να ξαναβρείς τον εαυτό σου είναι μια δύσκολη, αλλά βαθιά απελευθερωτική διαδικασία. Χρειάζεται θάρρος να πεις “όχι” εκεί που παλιότερα έλεγες “ναι”. Χρειάζεται αυτογνωσία για να ξαναχτίσεις μια σχέση με τον πραγματικό σου εαυτό. Μπορεί να σημαίνει να κάνεις βήματα πίσω από καταστάσεις που σου στερούν τη χαρά ή να ξεκινήσεις νέες δραστηριότητες που σε γεμίζουν.

Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις είναι να αποδεχθείς ότι δεν θα είσαι πλέον “αρεστός” σε όλους. Αλλά η ελευθερία που νιώθεις όταν αρχίζεις να ζεις με βάση τη δική σου αλήθεια, είναι ανεκτίμητη.

Ένα Μήνυμα Ελπίδας

Αν νιώθεις πως έχεις χάσει τον εαυτό σου, να θυμάσαι: δεν είσαι μόνος. Όλοι μας, κάποια στιγμή στη ζωή μας, περνάμε από παρόμοιες καταστάσεις. Και όλοι έχουμε τη δύναμη να ξαναβρούμε τον δρόμο μας, αρκεί να στρέψουμε το βλέμμα προς τα μέσα και να ακούσουμε τον ψίθυρο της καρδιάς μας.

Η ζωή δεν είναι ένας αγώνας δρόμου για να αποδείξουμε κάτι. Είναι ένα ταξίδι αυτοανακάλυψης. Και κάθε φορά που βρίσκουμε ξανά ένα κομμάτι του εαυτού μας, είναι σαν να βρίσκουμε έναν θησαυρό.

Συντάκτης  Δέσποινα Μπλάτζα