Υπάρχουν στιγμές στη ζωή μας που οι σκέψεις, τα συναισθήματα και οι επιθυμίες μας μοιάζουν να παραμένουν “απωθημένα”, θαμμένα βαθιά μέσα μας. Αυτά τα “απωθημένα” γίνονται σαν τους κρυφούς χορευτές σε μια σκοτεινή αίθουσα – μας περιμένουν υπομονετικά να αφεθούμε στη μουσική τους. Το “Βαλς του Απωθημένου” είναι ένας συμβολικός χορός ανάμεσα σε αυτά που θέλουμε να ξεχάσουμε και σε αυτά που διεκδικούν τη θέση τους στη συνείδησή μας.

🎶 Η μουσική:
Μια μελωδία γεμάτη αντιθέσεις – γλυκόπικρη, με νότες νοσταλγίας και πόθου. Είναι η ηχώ των επιλογών που δεν κάναμε, των λέξεων που δεν ειπώθηκαν, των δρόμων που δεν διαβήκαμε.

💃 Ο χορός:
Κάθε βήμα μάς φέρνει πιο κοντά στον εαυτό μας. Τα “απωθημένα” δεν είναι μόνο πληγές, αλλά και ευκαιρίες για αυτογνωσία. Ο χορός μαζί τους απαιτεί θάρρος. Δεν είναι εύκολο να αντικρίσουμε ό,τι μας πονάει ή μας τρομάζει, αλλά είναι αναγκαίο για να βρούμε την αρμονία μέσα μας.

Υπάρχουν στιγμές που οι σκέψεις μας μοιάζουν με έναν χορό· έναν χορό αόρατο, που ξετυλίγεται μέσα στα βάθη της ψυχής μας. Το “Βαλς του Απωθημένου” είναι η στιγμή που οι ανεκπλήρωτες επιθυμίες, οι λησμονημένες εμπειρίες και οι κρυμμένες αναμνήσεις μας ψιθυρίζουν, πασχίζοντας να αναδυθούν στην επιφάνεια.

Αυτός ο χορός δεν είναι πάντοτε αρμονικός. Το υποσυνείδητο δεν ξεχνά· στροβιλίζεται με ρυθμούς που αγγίζουν την καρδιά μας και άλλοτε μας συγκινούν, άλλοτε μας αναστατώνουν. Το βαλς μπορεί να ξεκινά από μια απλή μελωδία: μια μυρωδιά, μια λέξη, μια σκηνή από το παρελθόν. Και τότε, αρχίζουμε να χορεύουμε με αυτό που προσπαθούσαμε να ξεχάσουμε.

Αλλά γιατί απωθούμε; Γιατί κρατάμε κομμάτια του εαυτού μας κρυμμένα; Η απάντηση ίσως κρύβεται στον φόβο, τη ντροπή ή την ενοχή. Ίσως επειδή είναι πιο εύκολο να τα αγνοούμε παρά να τα αντιμετωπίζουμε. Ωστόσο, το “Βαλς του Απωθημένου” μας υπενθυμίζει ότι αυτά τα κομμάτια είναι μέρος μας, και ίσως μέσα από αυτόν τον χορό μπορούμε να τα αποδεχτούμε.

Όσο τρομακτικός κι αν φαίνεται αυτός ο χορός, είναι και βαθιά λυτρωτικός. Μας δίνει την ευκαιρία να κοιτάξουμε κατάματα τον εαυτό μας, να συμφιλιωθούμε με το παρελθόν και να προχωρήσουμε ελεύθεροι.

🌌 Το μήνυμα:
Μήπως ήρθε η στιγμή να αφεθούμε στον ρυθμό και να αντιμετωπίσουμε αυτά που κρύβουμε; Το βαλς του απωθημένου δεν είναι ένας χορός ήττας, αλλά συμφιλίωσης. Είναι μια υπενθύμιση πως όλα όσα καταπιέζουμε είναι κομμάτι του εαυτού μας και αξίζουν την αποδοχή μας.

Ας τολμήσουμε, λοιπόν, να χορέψουμε με τις σκιές μας. Γιατί μόνο τότε μπορούμε να δούμε το φως που πραγματικά μας ανήκει. Μήπως ήρθε η στιγμή να χορέψεις κι εσύ το δικό σου βαλς;✨

Συντάκτης  Δέσποινα Μπλάτζα