Πόσες φορές αφήσαμε τα “τώρα” μας να χαθούν, περιμένοντας το ιδανικό “αργότερα”;

Πόσες στιγμές γεμάτες δυνατότητες τις παραμερίσαμε, γιατί πιστεύαμε ότι θα υπάρξει χρόνος… αργότερα;

Μια βόλτα που δεν κάναμε, ένα «σ’ αγαπώ» που διστάσαμε να πούμε, ένα όνειρο που αφήσαμε να σβήσει. Και όλα για να έρθει εκείνη η στιγμή, το υποσχόμενο “αργότερα”, που συχνά δεν έρχεται ποτέ.

Η ζωή, όμως, είναι τώρα. Οι μεγάλες που χάνονται, σπάνια επιστρέφουν. Καθώς δεν αφήνουμε τις αποφάσεις μας να ορίζονται από φόβους και αναβολές.

Πόσες φορές έχουμε σκεφτεί να κάνουμε κάτι, αλλά το αφήσαμε για “αργότερα”; Ένα μήνυμα σε έναν παλιό φίλο, ένα “συγγνώμη” που δεν ειπώθηκε, μια απόφαση που αναβάλλαμε. Κι όμως, το «αργότερα» είναι ο μεγαλύτερος κλέφτης των ευκαιριών μας.

Μικρές ή μεγάλες στιγμές, όλες έχουν τη δική τους βαρύτητα. Και όταν τις αφήνουμε να περνούν, δεν είναι πάντα εύκολο να τις φέρουμε πίσω. Γιατί η ζωή προχωρά, οι συνθήκες αλλάζουν, κι εμείς μένουμε με την απορία: “Τι θα είχε γίνει αν…;”

Ίσως ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να χτίζουμε πύργους αναμονής πάνω στο “αργότερα”. Ίσως το τώρα είναι η ευκαιρία που δεν πρέπει να χάσουμε. Ό,τι κι αν σκέφτεσαι να κάνεις, κάν’ το. Η αγκαλιά, η ευκαιρία, το όνειρο, περιμένουν εσένα.

Μην αφήνεις τις να γλιστρούν. Η ζωή δεν περιμένει.

Ας ζήσουμε πιο συνειδητά. Ας δίνουμε στις στιγμές την αξία που τους ανήκει.

Γιατί οι πιο μεγάλοι μας αναστεναγμοί δεν είναι για αυτά που κάναμε… αλλά για αυτά που ποτέ δεν τολμήσαμε.

Συντάκτης  Δέσποινα Μπλάτζα