Η νύχτα έπεσε βαριά πάνω στη χώρα, μα το σκοτάδι δεν έφερε γαλήνη. Αντί για σιωπή, ήρθαν κραυγές ανέμων και ο ήχος της φωτιάς που καταπίνει τα πάντα. Στα βουνά, οι κορμοί των δέντρων έσπαζαν σαν κόκαλα. Στις πεδιάδες, η γη έβραζε κάτω από τον καυτό αέρα. Από το βορρά ως το νότο, η Ελλάδα μοιάζει τώρα με ένα ανοιχτό τραύμα που δεν σταματά να αιμορραγεί.

Η φωτιά που δε γνωρίζει όρια

Από μικρές σπίθες γεννιούνται δράκοι φωτιάς που τρέχουν σε χωράφια και δάση. Οι άνεμοι, σύμμαχοι της καταστροφής, σκορπούν φλόγες σαν φλογερά βέλη σε κάθε κατεύθυνση. Οι πυροσβέστες, ακούραστοι, παλεύουν στην πρώτη γραμμή, ενώ ο ουρανός βάφεται κόκκινος σαν αιματηρό ηλιοβασίλεμα που δε λέει να τελειώσει.

Ρίζες της καταστροφής

Η κλιματική κρίση έχει γίνει ο αόρατος εμπρηστής. Η ξηρασία, οι ασφυκτικές θερμοκρασίες και οι δυνατοί άνεμοι είναι το τρίπτυχο που μετατρέπει κάθε σπίθα σε πύρινη λαίλαπα. Και μέσα σε αυτό το φλεγόμενο σκηνικό, οι ανθρώπινες αμέλειες και οι εγκληματικοί εμπρησμοί προσθέτουν λάδι στη φωτιά — κυριολεκτικά.

Σκιές και απώλειες

• Δάση που χάνονται: Οι πράσινες ανάσες της χώρας γίνονται μαύρες σιωπές.

• Ζωές που σβήνουν: Άνθρωποι, ζώα, ολόκληρα οικοσυστήματα εξαφανίζονται μέσα σε ώρες.

• Κοινότητες που πληγώνονται: Χωριά ερημώνουν, σπίτια γίνονται στάχτη, οι άνθρωποι στέκονται αποσβολωμένοι μπροστά σε ό,τι απέμεινε.

Η επόμενη μέρα δεν περιμένει

Η χώρα θα χρειαστεί χρόνια για να γιατρέψει τις πληγές της. Η αναγέννηση απαιτεί σχέδιο, γνώση και ενότητα:

• Ενίσχυση της πρόληψης και των υποδομών πυροπροστασίας.

• Συνεχή εκπαίδευση των πολιτών σε μέτρα ασφάλειας.

• Επένδυση στην τεχνολογία που μπορεί να προβλέψει και να αποτρέψει το κακό πριν ξεκινήσει.

Ώρα 0: Η στιγμή της ευθύνης

Δεν είναι μόνο οι φλόγες που καίνε τη χώρα· είναι και η αδράνεια που αφήνει τις πληγές ανοιχτές. Αν η Ελλάδα θέλει να σταθεί ξανά όρθια, πρέπει να δράσει τώρα — πριν η επόμενη σπίθα γίνει η επόμενη καταστροφή.

Κι όμως, μέσα από τη στάχτη, η ελπίδα πάντα ψιθυρίζει. Στα καμένα κλαδιά, κάποτε θα φυτρώσει νέο πράσινο. Μα αυτό το πράσινο δε θα ’ρθει μόνο του — θα χρειαστεί την αγάπη και την ευθύνη όλων μας.

Λόγω της μεγάλης πύρινης καταστροφής που βιώνει η πατρίδα μας, η εφημερίδα θα παύσει προσωρινά τη ροή των δημοσιεύσεων, ως φόρο τιμής και συμπαράστασης στον αφανισμό του δασικού μας πλούτου, στην απώλεια τόσων ψυχών του ζωικού βασιλείου, αλλά και στην αμέτρητη ανθρώπινη οδύνη όσων, μέσα σε μια στιγμή, είδαν τους κόπους μιας ζωής να χάνονται στις φλόγες.

Ας ελπίσουμε πως αυτές θα είναι οι τελευταίες απώλειες που θα μετρήσουμε στην Ελλάδα μας.
Ραντεβού ξανά στις 16/08.

Καλή δύναμη σε όλους.

Συντάκτρια  Δέσποινα Μπλάτζα