Υπάρχουν στιγμές που οι λέξεις σωπαίνουν και αφήνουν τον ήχο να μιλήσει. Μια μελωδία δεν είναι απλώς νότες· είναι ανάσα ψυχής, κρυφή γλώσσα που αγγίζει την καρδιά πριν προλάβει το μυαλό να την ερμηνεύσει.

Η ευτυχία της μελωδίας βρίσκεται στη δύναμή της να μεταμορφώνει το μέσα μας. Ένα απαλό πιάνο μπορεί να γιατρέψει την ανησυχία, ένα βιολί να ξυπνήσει μνήμες, μια κιθάρα να ανάψει το φως της ελπίδας. Δεν χρειάζεται μετάφραση, γιατί μιλάει την παγκόσμια γλώσσα της αρμονίας.

Σε έναν κόσμο γεμάτο θόρυβο, η μουσική λειτουργεί σαν καταφύγιο. Μας καλεί να κλείσουμε τα μάτια και να αφεθούμε. Η μελωδία γίνεται γέφυρα ανάμεσα στον χρόνο και στο συναίσθημα· μια γέφυρα που δεν γνωρίζει σύνορα ούτε περιορισμούς.

Η ευτυχία που χαρίζει είναι απλή, σχεδόν μινιμαλιστική. Δεν χρειάζεται υπερβολές, παρά μόνο ακρόαση με ανοιχτή καρδιά. Όπως ένα απλό χαμόγελο, μια αγκαλιά ή μια αναπνοή, έτσι και μια μελωδία μπορεί να γεμίσει το κενό με φως.

Ίσως τελικά η αληθινή ευτυχία να μην βρίσκεται σε όσα κατέχουμε, αλλά σε όσα μας αγγίζουν βαθιά. Και καμία μελωδία δεν μοιάζει ίδια· κάθε φορά γεννιέται ξανά, μέσα μας, για εμάς.

Θέλεις περισσότερα άρθρα;  Ακολούθησέ μας στο https://www.facebook.com/profile.php?id=61574820057874  και το https://www.instagram.com/morfeszois/  για να μη χάνεις τίποτα!

Αν αυτή η σκέψη σε άγγιξε, συνέχισε το ταξίδι του νου και της ψυχής μέσα από τις υπόλοιπες σελίδες της κατηγορίας     https://morfeszois.com/katigories/skepseis/

Συντάκτρια  Δέσποινα Μπλάτζα