Η Έλλη Λαμπέτη υπήρξε μια από τις πιο εμβληματικές μορφές του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου. Με τη χαρακτηριστική, αισθαντική φωνή της, την εύθραυστη αλλά και εκρηκτική της παρουσία, κατάφερε να μαγνητίσει το κοινό και να αφήσει ένα ανεξίτηλο αποτύπωμα στην καλλιτεχνική ιστορία της Ελλάδας. Η διαδρομή της, γεμάτη επιτυχίες αλλά και προσωπικές δοκιμασίες, εξακολουθεί να συγκινεί και να εμπνέει μέχρι σήμερα.

Τα πρώτα χρόνια

Η Έλλη Λαμπέτη γεννήθηκε το 1926 στα Βίλια Αττικής. Από μικρή ηλικία έδειξε κλίση στη μουσική και στο χορό, ενώ η αγάπη της για την υποκριτική την οδήγησε στη Δραματική Σχολή της Μαρίκας Κοτοπούλη, όπου γρήγορα ξεχώρισε για το ταλέντο και τη μοναδική σκηνική της παρουσία. Το καλλιτεχνικό της όνομα, Λαμπέτη, το υιοθέτησε το 1941 και έκτοτε ταυτίστηκε με τη θεατρική λάμψη.

Το θέατρο – Η μεγάλη της αγάπη

Από το 1942, όταν πρωτοεμφανίστηκε στο θεατρικό σανίδι, η Λαμπέτη ξεχώρισε αμέσως. Συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους θιάσους της εποχής, ενώ με τον Κάρολο Κουν έδωσε ερμηνείες που έγραψαν ιστορία. Το 1952, μαζί με τον Γιώργο Παππά και τον Δημήτρη Χορν, συγκρότησε τον «θίασο των άστρων», προσφέροντας παραστάσεις που αγαπήθηκαν από το κοινό στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Ανάμεσα στους πιο εμβληματικούς της ρόλους συγκαταλέγονται η «Φιλουμένα Μαρτουράνο», η «Νόρα», η «Γλυκιά Ίρμα», ο «Βυσσινόκηπος», αλλά και το σπουδαίο έργο «Παιδιά ενός Κατώτερου Θεού» (1981), όπου η Λαμπέτη ενσάρκωσε με αφοσίωση τη Σάρα, μαθαίνοντας ακόμα και τη νοηματική γλώσσα.

Η συμβολή της στον ελληνικό κινηματογράφο

Αν και η φιλμογραφία της δεν είναι εκτενής, οι ταινίες στις οποίες συμμετείχε παραμένουν αριστουργήματα. Με τη συνεργασία της με τον Μιχάλη Κακογιάννη άφησε αξέχαστες στιγμές στην ιστορία του ελληνικού σινεμά. Οι ταινίες «Κυριακάτικο Ξύπνημα», «Το Κορίτσι με τα Μαύρα» και «Το Τελευταίο Ψέμμα» απέσπασαν διεθνείς διακρίσεις, ενώ η συμμετοχή της στην «Κάλπικη Λίρα» του Γιώργου Τζαβέλλα αναγνωρίζεται ως μια από τις καλύτερες ερμηνείες της.

Η προσωπική της ζωή

Η ζωή της Έλλης Λαμπέτη χαρακτηρίστηκε από μεγάλους έρωτες αλλά και προσωπικές δυσκολίες. Παντρεύτηκε δύο φορές – με τον Μάριο Πλωρίτη και αργότερα με τον Frederic Wakeman – ενώ η θυελλώδης σχέση της με τον Δημήτρη Χορν άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα και στις δύο καριέρες. Παρά τις δοκιμασίες, η Λαμπέτη παρέμεινε πάντα μια γυναίκα παθιασμένη με την τέχνη και τη ζωή.

Διακρίσεις και παρακαταθήκη

Η καριέρα της τιμήθηκε με πολυάριθμα βραβεία και αναγνωρίσεις, ανάμεσά τους το βραβείο Μαρίκας Κοτοπούλη και η υποψηφιότητά της για BAFTA. Μετά τον θάνατό της, το 1983, η μνήμη της παραμένει ζωντανή. Το Θέατρο «Λαμπέτη» στην Αθήνα αποτελεί έναν φόρο τιμής στη γυναίκα που χάρισε τόση συγκίνηση στο κοινό, ενώ η συμβολή της συνεχίζει να εμπνέει νεότερους καλλιτέχνες.

Το τέλος μιας μεγάλης καριέρας

Η μάχη της με τον καρκίνο υπήρξε μακροχρόνια και επώδυνη, όμως η ίδια αντιμετώπισε την ασθένεια με αξιοπρέπεια και δύναμη. Έφυγε από τη ζωή στις 3 Σεπτεμβρίου 1983, στη Νέα Υόρκη, αφήνοντας πίσω της μια ανεκτίμητη καλλιτεχνική κληρονομιά.

Η Έλλη Λαμπέτη δεν ήταν απλώς μια ηθοποιός. Ήταν μια σπάνια ψυχή που μετουσίωσε το θέατρο και τον κινηματογράφο σε τέχνη υψηλού επιπέδου. Η διαχρονική της γοητεία, οι συγκλονιστικές της ερμηνείες και το ακατάλυτο πάθος της για τη ζωή την καθιστούν ένα από τα πιο λαμπρά αστέρια του ελληνικού πολιτισμού.

Θέλεις περισσότερα άρθρα;  Ακολούθησέ μας στο https://www.facebook.com/profile.php?id=61574820057874  και το https://www.instagram.com/morfeszois/  για να μη χάνεις τίποτα!

Αν αυτό το άρθρο σου χάρισε λίγη διασκέδαση, συνέχισε να απολαμβάνεις ξέγνοιαστες στιγμές μέσα από τις υπόλοιπες σελίδες της κατηγορίας https://morfeszois.com/katigories/diaskedasi/

Συντάκτρια  Δέσποινα Μπλάτζα –https://morfeszois.com/