Υπάρχει μια ιερότητα στις πρώτες ώρες της ημέρας. Δεν χρειάζεται μεγάλος θόρυβος, ούτε φασαρία. Μόνο μια ζεστή κούπα καφέ και λίγη σιωπή. Ο κόσμος μπορεί να περιμένει. Για λίγα λεπτά, ο χρόνος μαλακώνει, το φως απλώνεται ήσυχα από το παράθυρο και η ψυχή ξυπνά — αργά, προσεκτικά, χωρίς βιασύνη.

Ο καφές δεν είναι απλώς ένα ρόφημα. Είναι τελετουργία. Είναι το πρώτο άγγιγμα του πρωινού. Ο αχνός που ανεβαίνει από το φλιτζάνι, το άρωμα που τυλίγει την κουζίνα, η πρώτη γουλιά που ξυπνά το σώμα — όλα λειτουργούν σαν μικρές υπενθυμίσεις ότι είμαστε εδώ. Ότι μια νέα αρχή είναι δυνατή, ακόμα κι αν νιώθουμε κουρασμένοι, ακόμα κι αν η μέρα φαντάζει βαριά.

Υπάρχουν άνθρωποι που ξυπνούν γρήγορα, με αποφασιστικότητα και ενέργεια. Και υπάρχουν άλλοι —ίσως λίγο πιο ευαίσθητοι, λίγο πιο στοχαστικοί— που χρειάζονται χρόνο. Η ψυχή τους δεν σηκώνεται με το ξυπνητήρι. Αντίθετα, ξετυλίγεται αργά, σαν φύλλο που ανοίγει στο φως. Ο καφές, γι’ αυτούς, δεν είναι καύσιμο. Είναι συνοδοιπόρος.

Μέσα σ’ αυτή την πρωινή ησυχία, κάτι βαθιά θεραπευτικό συμβαίνει. Δεν είναι μόνο η καφεΐνη που μας “ξυπνά”. Είναι η συνειδητή επαφή με τον εαυτό. Είναι η αποδοχή ότι δεν χρειάζεται να τρέχουμε αμέσως. Ότι η αργή αρχή δεν είναι αδυναμία — είναι επιλογή. Είναι αγάπη για τον εαυτό, είναι σεβασμός στις εσωτερικές μας ανάγκες.

Ο ήλιος ανεβαίνει σιγά, χωρίς να βιάζεται. Τα δέντρα δεν φωνάζουν για να τα προσέξεις. Έτσι κι η ψυχή μας ζητά χώρο και χρόνο για να ανασάνει. Ο πρωινός καφές γίνεται τότε κάτι περισσότερο: μια υπενθύμιση ότι η ζωή δεν είναι μόνο λίστες και υποχρεώσεις. Είναι και ανάσες. Είναι και παύσεις. Είναι και εκείνη η στιγμή που κάθεσαι, κοιτάς έξω απ’ το παράθυρο και νιώθεις —απλώς νιώθεις— ότι όλα είναι εντάξει, έστω και για λίγο.

Αν η μέρα ξεκινά έτσι, ήρεμα και ανθρώπινα, τότε ίσως και η υπόλοιπη να κυλήσει πιο μαλακά. Ίσως να θυμηθούμε πως η ευτυχία δεν βρίσκεται μόνο στους μεγάλους στόχους, αλλά και στις μικρές τελετές. Σ’ ένα φλιτζάνι καφέ, στην ανάσα πριν από το άνοιγμα της πόρτας, στην αργή αφύπνιση μιας ψυχής που δεν θέλει να την ταρακουνήσουν, αλλά να την προσκαλέσουν με καλοσύνη στη μέρα.

Αν αυτή η σκέψη σε άγγιξε, συνέχισε το ταξίδι του νου και της ψυχής μέσα από τις υπόλοιπες σελίδες της κατηγορίας https://morfeszois.com/katigories/skepseis/

Συντάκτρια  Δέσποινα Μπλάτζα