Στον άνεμο που περνά πάνω από τα κυπαρίσσια,
η ελληνική μου σημαία χορεύει.
Μπλε ουρανός, λευκό φως,
σαν αναστεναγμός μιας θάλασσας που δεν κοιμάται.

Κάθε ρίγα της, μια ανάσα ιστορίας,
κάθε αστέρι της, ένας παλμός ψυχής.
Στην απλότητα του χρώματος κρύβεται η δύναμη:
η αγάπη για τη γη, για τη μνήμη, για την ελευθερία.

Όταν τη βλέπω να κυματίζει,
η καρδιά μου γεμίζει από σιωπηλές σκέψεις.
Σκέψεις για τα τόσα που μάθαμε,
για τα τόσα που ονειρευτήκαμε,
για τα τόσα που ακόμα ελπίζουμε.

Μικρή ή μεγάλη, σε γιορτή ή σε ήσυχη γωνιά,
η σημαία μας θυμίζει ποιοι είμαστε.
Μας ενώνει, μας καθοδηγεί,
μας κάνει να σταθούμε όρθιοι μέσα στον χρόνο.

Σαν ποίημα χωρίς λέξεις,
σαν φως που δεν σβήνει ποτέ,
η ελληνική μου σημαία είναι το ταξίδι,
η θάλασσα, ο άνεμος, η γη, η ψυχή μας.

Θέλεις περισσότερα άρθρα;  Ακολούθησέ μας στο https://www.facebook.com/profile.php?id=61574820057874  και το https://www.instagram.com/morfeszois/  για να μη χάνεις τίποτα!

Συντάκτρια  Δέσποινα Μπλάτζα