Σκόνη στον άνεμο∙
μια ανάσα, ένας παλμός, μια στιγμή που γεννιέται και σβήνει.
Η ζωή δεν κρατάει∙ απλώς κυλά, όπως οι κόκκοι που παρασύρονται
σε αόρατα ρεύματα φωτός.

Μα ό,τι φεύγει, δεν χάνεται.
Μεταμορφώνεται∙ γίνεται γη, γίνεται μνήμη,
γίνεται ψίθυρος σε μια καρδιά που θυμάται.

Κάθε άνθρωπος, κάθε όνειρο, κάθε λέξη
είναι σκόνη στον άνεμο.
Κι όμως, μέσα σε αυτήν τη φθαρτότητα
κρύβεται το μυστικό της ομορφιάς.

Δεν κρατάμε το αιώνιο.
Κρατάμε το φευγαλέο.
Το βλέμμα, το άγγιγμα, τη φλόγα μιας στιγμής
που δεν θα επιστρέψει ποτέ.

Η σκόνη στον άνεμο δεν είναι θλίψη.
Είναι μάθημα σιωπής.
Είναι η πρόσκληση να σταθούμε γυμνοί,
απέναντι στον χρόνο,
και να πούμε: Ζω. Εδώ. Τώρα.

Στον χορό της σκόνης
βρίσκουμε την αιωνιότητα.
Όχι στο κράτημα,
αλλά στο άφημα.

Θέλεις περισσότερα άρθρα;  Ακολούθησέ μας στο https://www.facebook.com/profile.php?id=61574820057874  και το https://www.instagram.com/morfeszois/  για να μη χάνεις τίποτα!

Αν αυτή η σκέψη σε άγγιξε, συνέχισε το ταξίδι του νου και της ψυχής μέσα από τις υπόλοιπες σελίδες της κατηγορίας     https://morfeszois.com/katigories/skepseis/

Συντάκτρια  Δέσποινα Μπλάτζα