Χωρίς θόρυβο.
Χωρίς ανακοινώσεις.
Οι εποχές αλλάζουν σαν ανάσα∙
μια ανεπαίσθητη κίνηση του ανέμου, ένα φύλλο που γέρνει, ένας ήλιος που δύει λίγο νωρίτερα.

Ο κόσμος μεταμορφώνεται μπροστά μας, κι όμως κανείς δεν τον βλέπει ακριβώς τη στιγμή που αλλάζει.
Η ζωή γλιστρά απαλά από το καλοκαίρι στο φθινόπωρο, από το φως στη σιωπή, από το «τώρα» στο «μετά».

Ίσως έτσι αλλάζουμε κι εμείς.
Όχι με κραυγές, αλλά με σιωπές.
Όχι με εντυπωσιακές κινήσεις, αλλά με εκείνες τις μικρές, σχεδόν αόρατες μετατοπίσεις της ψυχής.

Μαθαίνουμε να αφήνουμε, να αποχαιρετούμε, να υποδεχόμαστε.
Κάθε εποχή μέσα μας κουβαλά μια υπόσχεση και μια μνήμη.
Την ησυχία του χειμώνα, το ξύπνημα της άνοιξης, τη λάμψη του καλοκαιριού, τη γλύκα του φθινοπώρου.

Κι αν κάπου μέσα μας ακούσουμε τη σιωπή,
ας την αφήσουμε να μας διδάξει:
ότι τίποτα δεν μένει ίδιο,
κι ότι η ομορφιά της ζωής βρίσκεται ακριβώς εκεί —
στην αθόρυβη αλλαγή.

Θέλεις περισσότερα άρθρα;  Ακολούθησέ μας στο https://www.facebook.com/profile.php?id=61574820057874  και το https://www.instagram.com/morfeszois/  για να μη χάνεις τίποτα!

Αν αυτή η σκέψη σε άγγιξε, συνέχισε το ταξίδι του νου και της ψυχής μέσα από τις υπόλοιπες σελίδες της κατηγορίας     https://morfeszois.com/katigories/skepseis/

Συντάκτρια  Δέσποινα Μπλάτζα