Υπήρχε ένα κορίτσι, όχι όπως τα άλλα. Δεν φορούσε ποτέ ρούχα από τα καταστήματα της γειτονιάς, αλλά από τα πιο παράξενα μέρη του κόσμου, εκείνα που κρύβονται στην καρδιά των ονείρων και των επιθυμιών. Το όνομά της ήταν Φαντασία.

Το χαμόγελο της ήταν φωτεινό και γεμάτο μυστήριο. Οι φίλοι της έλεγαν πως ποτέ δεν ήξεραν αν ζούσε στον πραγματικό κόσμο ή αν είχε ξεχάσει να επιστρέψει από τις ιστορίες που δημιουργούσε κάθε μέρα. Μπορούσε να μετατρέψει το πιο βαρετό απόγευμα σε ένα ταξίδι γεμάτο θαύματα και μαγικές εικόνες. Είχε μια δύναμη που ξεπερνούσε κάθε φαντασία: τη δύναμη να βλέπει ομορφιά εκεί που άλλοι δεν την έβλεπαν.

Αλλά δεν ήταν μόνο η ομορφιά που δημιουργούσε η Φαντασία. Ήταν και η ελπίδα, η πίστη πως τίποτα δεν είναι αδύνατο. Με τα μάτια της, κατάφερνε να αλλάξει το τοπίο του μυαλού των ανθρώπων γύρω της. Έκανε τα δύσκολα να φαίνονται εύκολα, το ακατόρθωτο να μοιάζει εφικτό.

Όλοι την ήξεραν, αλλά λίγοι την καταλάβαιναν. Πολλοί προσπάθησαν να την κρατήσουν κοντά τους, φοβούμενοι ότι χωρίς εκείνη, η ζωή τους θα γινόταν βαρετή και συνηθισμένη. Όμως η Φαντασία ήταν σαν τον αέρα: δεν μπορούσε να φυλακιστεί, ούτε να παραμείνει στα ίδια μέρη για πολύ. Ήξερε πως η πραγματική μαγεία βρίσκεται στην κίνηση, στη συνέχεια, στην ανανέωση των σκέψεων και των ονείρων.

Και έτσι, το κορίτσι που το έλεγαν Φαντασία, συνεχίζει να ζει σε όλους μας, εκεί που η καρδιά μας παίρνει φτερά και το μυαλό μας αναζητά νέες περιπέτειες. Γιατί όσο υπάρχει Φαντασία, δεν υπάρχει όριο στη δύναμη των ονείρων.

Συντάκτης  Δέσποινα Μπλάτζα