Υπάρχουν μέρες που η καρδιά μας μοιάζει να κουβαλά ένα αβάσταχτο βάρος. Σαν να έχουμε περπατήσει χιλιόμετρα σε έναν δρόμο χωρίς τέλος. Κουρασμένες ψυχές, που άλλοτε έλαμπαν από όνειρα και ελπίδες, τώρα ψάχνουν μια στιγμή ησυχίας, μια ανάσα να ξαναβρούν τον εαυτό τους.

Δεν είναι πάντα εύκολο να εξηγήσεις αυτή την κόπωση. Δεν είναι πάντα το σώμα που εξαντλείται. Είναι τα συναισθήματα, οι προσδοκίες, οι απογοητεύσεις, όλα όσα κουβαλάμε μέσα μας και σπάνια δείχνουμε στους άλλους.

Αλλά ακόμα και οι πιο κουρασμένες ψυχές μπορούν να βρουν παρηγοριά. Σε μια λέξη γεμάτη καλοσύνη, σε μια αγκαλιά χωρίς προϋποθέσεις, σε μια στιγμή ησυχίας που μας επιτρέπει να ακούσουμε τον εαυτό μας.

Μην ξεχνάς: ακόμα και οι κουρασμένες ψυχές αξίζουν φροντίδα. Χρειάζονται χώρο να ανασάνουν, χρόνο να επουλώσουν τις πληγές τους. Δώσε στην ψυχή σου την προσοχή που της αξίζει.

Υπάρχουν στιγμές που οι ψυχές μας βαραίνουν. Από λόγια που δεν ειπώθηκαν, από πράξεις που μας πλήγωσαν, από την αδιάκοπη πίεση να είμαστε πάντα «καλά». Είναι εκείνες οι μέρες που ο κόσμος φαίνεται θολός, κι εμείς απλά προσπαθούμε να κρατηθούμε όρθιοι.

Η κούραση της ψυχής δεν φαίνεται όπως η κούραση του σώματος. Δεν είναι κάτι που το αγγίζεις, μα κάτι που το νιώθεις βαθιά μέσα σου. Ένα βάρος που δεν σηκώνεται εύκολα, αλλάζει όμως χρώμα και γίνεται πιο ελαφρύ όταν το μοιραζόμαστε.

Ας θυμηθούμε πως δεν είμαστε μόνοι. Ας δώσουμε χρόνο στους εαυτούς μας. Δεν είναι αδυναμία να σταματήσεις για λίγο, να αναπνεύσεις, να κλάψεις, να βρεις τη δύναμη να συνεχίσεις. Είναι ανθρωπιά.

Μια κουρασμένη ψυχή μπορεί πάντα να ξαναβρεί τη λάμψη της. Αρκεί να της δώσουμε την ευκαιρία. 🌿

Συντάκτης  Δέσποινα Μπλάτζα