Ο χρόνος προχωράει. Πάντα μπροστά, πάντα αθόρυβα, ανεξάρτητα από το αν τον κυνηγάς ή τον αφήνεις να περνά. Δεν τον σταματάς, δεν τον παγώνεις, δεν τον επαναφέρεις. Και κάθε λεπτό που φεύγει, γίνεται παρελθόν – ένα κεφάλαιο που δεν ξαναγράφεται.

Αλλά εσύ; Εσύ επιστρέφεις στον εαυτό σου ή χάνεσαι μαζί με τις μέρες;

Ζούμε ή απλώς υπάρχουμε;

Στην καθημερινότητα της ταχύτητας, των ειδοποιήσεων, της υποχρέωσης και της κούρασης, χάνουμε εύκολα τον πυρήνα μας. Ξεχνάμε τι θέλουμε, ποιοι είμαστε, πού πάμε. Λειτουργούμε μηχανικά. Ξυπνάμε, τρέχουμε, κοιμόμαστε. Και ξανά από την αρχή.

Πόσες φορές έχεις νιώσει πως «δεν ήσουν εκεί» σε μια συζήτηση, σε μια βόλτα, ακόμη και στη δική σου ζωή; Πόσες στιγμές έζησες σαν παρατηρητής αντί για πρωταγωνιστής;

Ο χρόνος κυλά – αλλά εσύ τον ακολουθείς με παρουσία ή με απουσία;

Η απουσία από τον εαυτό μας

Μπορεί να είμαστε σωματικά παρόντες, αλλά συναισθηματικά και πνευματικά απώντες. Αυτό συμβαίνει όταν:

• Δεν λέμε όσα θέλουμε να πούμε.

• Δεν κάνουμε όσα λαχταράμε να κάνουμε.

• Δεν διεκδικούμε τις στιγμές, γιατί “δεν είναι η κατάλληλη ώρα”.

• Δεν φροντίζουμε εμάς, γιατί όλοι οι άλλοι προηγούνται.

Και κάπως έτσι, ο χρόνος περνά. Και εμείς μένουμε πίσω. Μέχρι που μια μέρα αναρωτιόμαστε: πότε ζήσαμε τελευταία φορά αληθινά;

Το να επιστρέψεις στον εαυτό σου δεν είναι εύκολο. Θέλει να σταθείς απέναντι στον καθρέφτη χωρίς άλλοθι. Να ακούσεις τη φωνή που έχεις σβήσει. Να αναγνωρίσεις πού έκανες πίσω από φόβο, πού συμβιβάστηκες από ανάγκη, πού χάθηκες για να μην πληγώσεις ή για να σε αγαπήσουν.

Αλλά αξίζει.

Είναι η επιστροφή στις μικρές απολαύσεις. Στα “ναι” που λες με πάθος. Στα “όχι” που βάζεις για να προστατευτείς. Στο σώμα σου που χρειάζεται ανάσα. Στην ψυχή σου που πεινάει για αλήθεια.

Μια υπενθύμιση

Ο χρόνος δεν επιστρέφει. Ό,τι αφήνεις σήμερα, δεν θα το βρεις αύριο με την ίδια μορφή. Ούτε τις ευκαιρίες, ούτε τους ανθρώπους, ούτε τα συναισθήματα. Αλλά εσύ μπορείς να επιστρέψεις. Μπορείς να ξαναδείς, να ξαναβρείς, να ξαναρχίσεις.

Ακόμη και αν έχεις χαθεί, δεν είσαι χαμένος. Η επιστροφή στον εαυτό σου δεν έχει χρονικό όριο. Έχει μόνο μία προϋπόθεση: να το θελήσεις.

Ο χρόνος είναι άκαμπτος, σκληρός, απρόσωπος. Δεν περιμένει. Δεν συγχωρεί. Αλλά εσύ δεν χρειάζεται να είσαι σαν αυτόν.

Μπορείς να επιλέξεις. Να είσαι παρών. Να ζεις συνειδητά. Να δημιουργείς, να αγαπάς, να νιώθεις. Μπορείς να επιστρέψεις. Σήμερα.

Γιατί ο χρόνος δεν επιστρέφει.

Εσύ;

Συντάκτρια Δέσποινα Μπλάτζα