Μαύρο και λευκό.
Δύο άκρα που νομίζουν πως αρκούν.

Μα ανάμεσά τους ανασαίνουν χίλιες σκιές,
λεπτές, αθέατες,
σαν μυστικές φωνές που ψιθυρίζουν
ότι τίποτα δεν είναι απόλυτο.

Το ασπρόμαυρο υπόσχεται βεβαιότητα,
μα η ζωή είναι ποτάμι που αλλάζει χρώματα.
Το φως δεν γνωρίζει σύνορα,
η σκιά δεν είναι ποτέ η ίδια.

Κάθε στιγμή είναι γκρι —
και μέσα στο γκρι,
γεννιούνται τα αληθινά χρώματα.

Η ψευδαίσθηση λιώνει
όταν κοιτάζουμε πέρα από το δίπολο.
Τότε, ο κόσμος ανοίγεται
σαν άπειρη παλέτα
που δεν ζητά να την εξηγήσεις,
παρά μόνο να την ζήσεις.

Θέλεις περισσότερα άρθρα;  Ακολούθησέ μας στο https://www.facebook.com/profile.php?id=61574820057874  και το https://www.instagram.com/morfeszois/  για να μη χάνεις τίποτα!

Αν αυτή η σκέψη σε άγγιξε, συνέχισε το ταξίδι του νου και της ψυχής μέσα από τις υπόλοιπες σελίδες της κατηγορίας     https://morfeszois.com/katigories/skepseis/

Συντάκτρια  Δέσποινα Μπλάτζα