«Αν αγαπάς τα ζώα, δεν αγαπάς τα παιδιά». Ή μήπως… μπορείς να αγαπάς βαθιά και τα δύο;

Πρόσφατες δηλώσεις του Μητροπολίτη Παύλου προκάλεσαν σάλο: χαρακτήρισε τη φροντίδα για τα ζώα ένδειξη ηθικής παρακμής, αμφισβητώντας αν οι άνθρωποι που αγαπούν τα κατοικίδια μπορούν να αγαπήσουν το ίδιο τα παιδιά τους. Μα είναι ποτέ δυνατόν;

Ας βάλουμε λοιπόν τα πράγματα στη θέση τους. Όχι μόνο είναι δυνατόν να αγαπάμε εξίσου τα παιδιά και τα ζώα μας, αλλά αυτό είναι και επιστημονικά τεκμηριωμένο.

Μελέτες που αξιοποιούν λειτουργική μαγνητική τομογραφία (fMRI) έχουν αποκαλύψει ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος αντιδρά με παρόμοιο τρόπο όταν βλέπει φωτογραφίες παιδιών ή κατοικίδιων. Οι ίδιες περιοχές ενεργοποιούνται, όπως:

• Ο μετωπιαίος φλοιός – Κέντρο συναισθηματικής αντίδρασης

• Η αμυγδαλή – Κέντρο συναισθηματικής μνήμης και φόβου

• Το σύστημα ανταμοιβής – Ενεργοποιείται μέσω ορμονών όπως η οξυτοκίνη και η ντοπαμίνη

Η οξυτοκίνη, γνωστή και ως ορμόνη της αγάπης, αυξάνεται όταν αγκαλιάζουμε το παιδί μας ή χαϊδεύουμε τον σκύλο μας. Δεν υπάρχει διαχωρισμός στο συναίσθημα, παρά μόνο στην κοινωνική μας αντίληψη.

Η θεωρία της προσκόλλησης αναφέρεται αρχικά στη σχέση παιδιού-γονέα. Όμως τα κατοικίδια λειτουργούν με παρόμοιο τρόπο: παρέχουν ασφάλεια, τρυφερότητα, σταθερότητα.

Και ναι, ένας άνθρωπος μπορεί να βιώσει το ίδιο ένστικτο φροντίδας για ένα σκυλάκι, όσο και για ένα παιδί.

Το ένστικτο να φροντίσουμε, να προστατεύσουμε και να αγαπήσουμε δεν περιορίζεται από την “ανωτερότητα” ή “κατωτερότητα” κάποιου πλάσματος. Είναι βαθιά ανθρώπινο.

Τα κατοικίδια προσφέρουν ανιδιοτελή αγάπη. Δεν σε κρίνουν, δεν έχουν απαιτήσεις. Είναι εκεί κάθε μέρα, με την ίδια πίστη και αγνότητα. Και αυτό, πολλές φορές, δεν το βρίσκεις ούτε στις ανθρώπινες σχέσεις.

Αντιθέτως, ένα παιδί μπορεί να περάσει φάσεις σύγκρουσης (ειδικά στην εφηβεία), αλλά και αυτός ο δεσμός παραμένει βαθύς και ισχυρός. Το κοινό στοιχείο είναι η συναισθηματική επένδυση και η ανάγκη για αμοιβαία σύνδεση.

Η εκκλησία οφείλει να διδάσκει αγάπη, κατανόηση και αποδοχή. Όχι να διχάζει. Όταν ένας εκπρόσωπός της δηλώνει ότι όποιος φροντίζει τα ζώα είναι «κατώτερος», δεν προσβάλλει μόνο τη λογική μας, αλλά και την πνευματική αξία που υποτίθεται πως πρεσβεύει.

Αγαπώ τα ζώα, δεν σημαίνει ότι υποτιμώ τα παιδιά. Σημαίνει ότι είμαι ικανός/ή να αγαπώ χωρίς όρια, χωρίς περιορισμούς, χωρίς σύνορα.

Η αγάπη είναι ανεξάντλητη. Δεν έχει ποσοστά, δεν μετριέται, δεν συγκρίνεται. Μπορεί να μοιράζεται και να πολλαπλασιάζεται.

• Μπορείς να αγαπάς το παιδί σου και το σκυλί σου εξίσου δυνατά.

• Μπορείς να νιώθεις συγκίνηση για το γάβγισμα που σε καλωσορίζει και για το “μαμά” ή “μπαμπά” που ακούς.

• Και μπορείς να είσαι ένας πλήρης άνθρωπος, ακριβώς επειδή έχεις την ικανότητα να δίνεις αγάπη χωρίς όρια.

Θέλεις περισσότερα άρθρα;  Ακολούθησέ μας στο https://www.facebook.com/profile.php?id=61574820057874  και το https://www.instagram.com/morfeszois/  για να μη χάνεις τίποτα!

Αν αυτό το άρθρο σου πρόσφερε κάτι πολύτιμο, συνέχισε να φροντίζεις το σώμα και το μυαλό σου μέσα από τις υπόλοιπες σελίδες της κατηγορίας  https://morfeszois.com/katigories/ygeia/

Συντάκτρια  Δέσποινα Μπλάτζα –https://morfeszois.com/