Ο χειμώνας δεν έρχεται ποτέ βιαστικός.
Γλιστρά μέσα στις μέρες, αφήνοντας πίσω του ανάσες δροσιάς,
σιωπές που βαθαίνουν,
και έναν ουρανό πιο γυμνό, πιο αληθινό.

Μαζί του φέρνει την παύση.
Την ανάσα που χρειάζεται η ψυχή για να βρει ξανά ρυθμό.
Οι μέρες μικραίνουν∙
κι όμως, στο σκοτάδι τους χωράει το φως που δεν χάνεται ποτέ.

Ο χειμώνας φέρνει απλότητα.
Ένα φλιτζάνι ζεστό στα χέρια.
Μια φλόγα που σπάει τη σιωπή.
Το βήμα στο χιόνι που αφήνει σημάδια μονάχα για λίγο.

Η φύση δείχνει ακίνητη∙
μα βαθιά, μέσα στη γη, όλα κινούνται αθόρυβα.
Οι ρίζες αναπνέουν,
ετοιμάζοντας την άνοιξη που θα ’ρθει.
Έτσι κι εμείς, μαθαίνουμε να κρυβόμαστε λίγο,
να σωπαίνουμε,
να φυλάμε δυνάμεις για τις μέρες που θα ξανανοίξουν.

Όσα φέρνει ο χειμώνας δεν είναι μόνο κρύο.
Είναι οι νύχτες που μεγαλώνουν για να μας θυμίσουν
την αξία της εσωτερικής φλόγας.
Είναι το χρώμα του ουρανού λίγο πριν χιονίσει,
που μοιάζει με υπόσχεση αναγέννησης.
Είναι η αργή ροή του χρόνου,
που μας προσκαλεί να σταθούμε,
να νιώσουμε,
να ξαναβρούμε την απλότητα των μικρών πραγμάτων.

Κι έτσι, μέσα στην ψυχρή του αγκαλιά,
ο χειμώνας γίνεται δάσκαλος.
Μας μαθαίνει πως η ομορφιά δεν χρειάζεται θόρυβο.
Μόνο σιωπή.
Και χώρο να ανθίσει ξανά.

Θέλεις περισσότερα άρθρα;  Ακολούθησέ μας στο https://www.facebook.com/profile.php?id=61574820057874  και το https://www.instagram.com/morfeszois/  για να μη χάνεις τίποτα!

Αν αυτή η σκέψη σε άγγιξε, συνέχισε το ταξίδι του νου και της ψυχής μέσα από τις υπόλοιπες σελίδες της κατηγορίας     https://morfeszois.com/katigories/skepseis/

Συντάκτρια  Δέσποινα Μπλάτζα