Το σκέφτομαι πάνω από ένα μήνα. Πώς να ξεκινήσεις να γράφεις για κάτι που πονάει τόσο πολύ, χωρίς να πονέσεις ξανά; Πώς να περιγράψεις την αόρατη μάχη ενός ανθρώπου που δεν φαίνεται «άρρωστος», αλλά κουβαλά έναν πόλεμο μέσα του;

Δεν θα σου μιλήσω με ιατρικούς όρους — δεν είμαι γιατρός. Είμαι όμως ένας άνθρωπος που έζησε από κοντά τον σιωπηλό πόνο, την κόπωση, το βλέμμα που δεν ζητά λύπηση, αλλά κατανόηση.

Αυτό το άρθρο είναι για σένα.
Για σένα που κατάπιες τόση θλίψη, που δεν την ξέσπασες ποτέ.
Που κράτησες μέσα σου κάθε “όχι”, κάθε απόρριψη, κάθε αδικία.
Και όταν δεν υπήρχε άλλο μέρος να πάει, γύρισε και χτύπησε… εσένα.

Για σένα που είδες μια μέρα τα χέρια σου να ασπρίζουν από τη λεύκη.
Για σένα που η σκλήρυνση κατά πλάκας έγινε η νέα σου κανονικότητα.
Για σένα που μια εισπνοή έγινε το εισιτήριο σου για την επόμενη ανάσα.
Για σένα που ο λύκος δεν είναι ζώο αλλά καθημερινός σου σύντροφος.

Το σώμα σου δεν σε πρόδωσε. Αντίθετα, σε προστάτευσε με τον μόνο τρόπο που μπορούσε. Πληγώθηκε, για να μη διαλυθείς εσύ εντελώς.

Τα αυτοάνοσα νοσήματα δεν φαίνονται — αλλά υπάρχουν

Τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι όταν ο οργανισμός στρέφεται εναντίον του εαυτού του. Δεν πρόκειται για σπάνια φαινόμενα: ένας στους πέντε ανθρώπους παγκοσμίως πάσχει από κάποιο αυτοάνοσο νόσημα, όπως:

• Ρευματοειδής αρθρίτιδα

• Λύκος

• Θυρεοειδίτιδα Hashimoto

• Σκλήρυνση κατά πλάκας

• Ψωρίαση

• Νόσος του Crohn

• Διαβήτης τύπου 1

• Ελκώδης κολίτιδα

Είναι χρόνιες καταστάσεις, που απαιτούν θεραπευτική αγωγή και τεράστια ψυχική αντοχή.

Μήπως φταίει το σώμα ή το σύστημα που ζούμε;

Σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, τα αυτοάνοσα αυξάνονται ραγδαία στα πιο ανεπτυγμένα κράτη. Το άγχος, η πίεση, οι γρήγοροι ρυθμοί, η κακή διατροφή, η αποσύνδεση από τη φύση — όλα αυτά δημιουργούν ένα τέλειο σκηνικό για να ξεσπάσει η εσωτερική πίεση.

Όταν η ψυχή πονά και δεν της επιτρέπεται να φωνάξει, το σώμα φωνάζει για εκείνη.

Δεν φταις. Δεν είσαι αδύναμος. Είσαι θαρραλέος.

Δεν σε λυπάμαι. Σε θαυμάζω.
Γιατί σηκώνεσαι κάθε πρωί και συνεχίζεις.
Γιατί χαμογελάς, ενώ μέσα σου παλεύεις με κάτι που λίγοι καταλαβαίνουν.
Γιατί έγινες δάσκαλος υπομονής, επιμονής, πίστης.

Το μόνο που θέλω να σου πω είναι:

Μπράβο που δεν τα παράτησες.
Συνέχισε να προσπαθείς.
Είσαι πιο δυνατός απ’ όσο νομίζεις.

Και για όσους είναι υγιείς και διαβάζουν αυτές τις γραμμές:
Σήμερα είναι μια ευκαιρία να αγαπήσεις λίγο παραπάνω το σώμα σου. Μην την πετάξεις.

Η στεναχώρια, όταν δεν βρίσκει διέξοδο, γίνεται βάρος που το σώμα αναλαμβάνει να σηκώσει.
Δεν υπάρχει τίποτα “ψυχολογικό” — είναι όλα βαθιά ανθρώπινα.

Αν έχεις κάποιον στη ζωή σου με αυτοάνοσο, μη ρωτήσεις «τι έχεις».
Ρώτα: «Πώς μπορώ να είμαι δίπλα σου;»

Και αν είσαι εσύ αυτός που κουβαλά τον πόνο — σου αξίζει φως, όχι μόνο σκοτάδι.

Θέλεις περισσότερα άρθρα;  Ακολούθησέ μας στο https://www.facebook.com/profile.php?id=61574820057874  και το https://www.instagram.com/morfeszois/  για να μη χάνεις τίποτα!

Αν αυτό το άρθρο σου πρόσφερε κάτι πολύτιμο, συνέχισε να φροντίζεις το σώμα και το μυαλό σου μέσα από τις υπόλοιπες σελίδες της κατηγορίας  https://morfeszois.com/katigories/ygeia/

Συντάκτρια  Δέσποινα Μπλάτζα –https://morfeszois.com/