Στην άκρη της ταράτσας
η πόλη σωπαίνει.

Το φως του ηλιοβασιλέματος
αγκαλιάζει μια φιγούρα
σαν άγγελος.

Οι σκιές δεν φεύγουν.
Μα απαλύνονται
όταν τις κοιτάμε χωρίς φόβο.

Πουλιά χαράζουν αόρατες τροχιές.
Η ελευθερία δεν είναι τόπος —
είναι στάση ψυχής.

Ο άγγελος κάθεται.
Ακίνητος.
Η ακινησία του
είναι κίνηση.

Μια στιγμή παύσης
μπροστά στο φως.
Όσα ψάχνουμε
είναι μέσα στη σιωπή.

Το ηλιοβασίλεμα γίνεται καθρέφτης.
Κάθε τέλος κρύβει μια αρχή.
Κάθε πτώση, φτερά.

Δεν χρειάζεται να πετάμε.
Αρκεί να σταθούμε
εκεί που φως και σκιά αγγίζονται
και να αφήσουμε τον εαυτό μας
λίγο πιο αληθινό,
λίγο πιο ανάλαφρο,
λίγο πιο άνθρωπο.

Αν αυτή η σκέψη σε άγγιξε, συνέχισε το ταξίδι του νου και της ψυχής μέσα από τις υπόλοιπες σελίδες της κατηγορίας https://morfeszois.com/katigories/skepseis/

Θέλεις περισσότερα άρθρα;  Ακολούθησέ μας στο https://www.facebook.com/profile.php?id=61574820057874  και το https://www.instagram.com/morfeszois/  για να μη χάνεις τίποτα!

Συντάκτρια  Δέσποινα Μπλάτζα