Ο Δημήτρης Μητροπάνος υπήρξε μια από τις πιο σπουδαίες φωνές του ελληνικού πενταγράμμου, με μια ερμηνευτική δύναμη που άγγιζε τις ψυχές. Ανάμεσα στα τραγούδια που άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα είναι και το βαθιά συγκινητικό «Πάντα γελαστοί», ένα μελαγχολικό ζεϊμπέκικο με στίχους που «κουβαλούν» αίμα, μνήμη και προσωπικό πόνο.

Αν και μελωδικά δεν ξεφεύγει από τη στιβαρή ταυτότητα του έντεχνου-λαϊκού ήχου, το τραγούδι αυτό κουβαλά μέσα του μια ολόκληρη εποχή και μια θλιβερή ιστορία που σημάδεψε τον ελληνισμό.

Η δημιουργία του τραγουδιού συνδέεται ανεξίτηλα με τις δραματικές εξελίξεις στην Κύπρο τον Αύγουστο του 1996. Ήταν 14 Αυγούστου όταν ο Τάσος Ισαάκ δολοφονείται άγρια σε μια ειρηνική διαμαρτυρία, και λίγες μέρες αργότερα, ο Σολωμός Σολωμού πέφτει νεκρός από πυρά Τούρκου ελεύθερου σκοπευτή καθώς προσπαθούσε να κατεβάσει την τουρκική σημαία στο οδόφραγμα της Δερύνειας.

Η εικόνα του Σολωμού, με το τσιγάρο στο στόμα και το βλέμμα αγνό και αποφασιστικό, έγινε σύμβολο αντίστασης και αυτοθυσίας. Αυτή η εικόνα ήταν που «γέννησε» τους στίχους του Άλκη Αλκαίου.

Άλκης Αλκαίος & Θάνος Μικρούτσικος: Οι Δημιουργοί της Μνήμης

Ο σπουδαίος στιχουργός Άλκης Αλκαίος, γνωστός για τη βαθιά κοινωνική του ευαισθησία, γράφει τους στίχους του τραγουδιού με καρδιά βαριά, ενώ ο Θάνος Μικρούτσικος ντύνει μελοποιημένα τους στίχους σε έναν από τους πιο συγκινητικούς ζεϊμπέκικους της σύγχρονης ελληνικής μουσικής.

Στο ένθετο του άλμπουμ αναγράφεται αφιέρωση:
«Ισαάκ και Σολωμού και Μαρίνου Μαρτύρων».
Πρόκειται για μια συγκλονιστική αναφορά που ενώνει τρεις νεκρούς του ίδιου καλοκαιριού: τον Τάσο Ισαάκ, τον Σολωμό Σολωμού και τον Χριστόφορο Μαρίνο – κοινωνικό αγωνιστή του αναρχικού χώρου, που δολοφονήθηκε στις 23 Ιουλίου 1996.

Το «Πάντα γελαστοί» δεν είναι απλώς ένα τραγούδι. Είναι ένα ποίημα διαμαρτυρίας, αφιερωμένο σε εκείνους που έζησαν, πάλεψαν και χάθηκαν «με τσιγάρο στα χείλη».

Όσοι με το Χάρο γίναν φίλοι
με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη
στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι
πάντα γελαστοί και γελασμένοι

Οι στίχοι μιλούν για τη γενιά που πλανήθηκε σε χάρτες και δρόμους γεμάτους όνειρα, έρωτες, επαναστάσεις και ματαιώσεις. Μια γενιά που, παρά την απογοήτευση, κράτησε το χαμόγελο, τη φωτιά στα μάτια, την αξιοπρέπεια.

Το τραγούδι παραμένει επίκαιρο, όχι μόνο ως φόρος τιμής στους νεκρούς, αλλά και ως υπενθύμιση για τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε την απώλεια, την εθνική ταπείνωση, τον ηρωισμό και την πλάνη. Η φράση «πάντα γελαστοί και γελασμένοι» συμπυκνώνει την ελληνική ψυχή: περήφανη, γενναία, και ταυτόχρονα ευάλωτη.

Μητροπάνος: Η Φωνή της Αλήθειας

Ο Δημήτρης Μητροπάνος δεν ερμήνευσε απλώς τους στίχους. Τους ενσάρκωσε. Με τη βαριά φωνή και την ψυχή του, έκανε το τραγούδι να αποκτήσει μια σχεδόν τελετουργική διάσταση. Ένας ύμνος στους ήρωες χωρίς μετάλλια, στους ανθρώπους που χάθηκαν για τις ιδέες, την πατρίδα, την αξιοπρέπεια.

Το «Πάντα γελαστοί» είναι κάτι περισσότερο από μουσική. Είναι μνήμη, είναι ιστορία, είναι προσευχή. Και σε εποχές που η λήθη απειλεί την αλήθεια, τέτοια τραγούδια μάς θυμίζουν ποιοι είμαστε και τι δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε.

Μην ξεχνάς:
Όταν ξανακούσεις αυτό το τραγούδι, άκου με την καρδιά. Γιατί κάποιοι, όπως ο Ισαάκ, ο Σολωμού και ο Μαρίνος, δεν γελάστηκαν. Πίστεψαν. Και το πλήρωσαν με τη ζωή τους.

Θέλεις περισσότερα άρθρα;  Ακολούθησέ μας στο https://www.facebook.com/profile.php?id=61574820057874  και το https://www.instagram.com/morfeszois/  για να μη χάνεις τίποτα!

Αν αυτό το άρθρο σου κίνησε το ενδιαφέρον, συνέχισε να εξερευνάς τον κόσμο του πολιτισμού μέσα από τις υπόλοιπες σελίδες της κατηγορίας  https://morfeszois.com/katigories/politismos/

Συντάκτρια  Δέσποινα Μπλάτζα –https://morfeszois.com/