Στον Βορρά, το φως αργεί να ξυπνήσει.
Οι σκιές έχουν τον πρώτο λόγο.
Χορεύουν ανάμεσα στα δέντρα,
κυλούν στα λιβάδια σαν ήσυχοι ψίθυροι.

Τα χρώματα δεν βιάζονται.
Μοιάζουν με αναμνήσεις που αιωρούνται πάνω από τη γη.
Κάθε κλαδί, κάθε πέτρα, κάθε σταγόνα δροσιάς
κρατάει μέσα του μια ιστορία που δεν χρειάζεται λέξεις.

Στον Βορρά, η σιωπή δεν είναι κενή.
Είναι ένα σχήμα που περιμένει να το προσέξεις,
μια ανάσα που διαπερνά τα πάντα.
Η σκιά αγκαλιάζει το φως με τρυφερότητα,
τα χρώματα ανταλλάσσουν μυστικά χωρίς ήχο.

Ο χρόνος εδώ κινείται αργά.
Οι στιγμές μοιάζουν να διευρύνονται,
σαν να μπορούν να χωρέσουν όλη την ομορφιά του κόσμου σε ένα μόνο βλέμμα.
Και όταν κοιτάς, καταλαβαίνεις:
δεν χρειάζεται να καταλάβεις τα πάντα.
Αρκεί να αφήσεις τις σκιές και τα χρώματα
να γίνουν η γλώσσα σου.

Το δάσος τραγουδάει με ψιθύρους.
Ο άνεμος περνάει ανάμεσα στα φύλλα σαν λεπτή μελωδία.
Τα σύννεφα παίζουν με το φως,
και κάθε σκιερό μονοπάτι γίνεται δρόμος ανακάλυψης.

Στον Βορρά, ακόμα και η απουσία έχει χρώμα.
Η μοναξιά δεν φοβίζει·
είναι χώρος για να αισθανθείς το βάθος των πραγμάτων.
Και εκεί, μέσα στις σκιές, ανακαλύπτεις τον εαυτό σου:
ένα μικρό φως ανάμεσα στα χρώματα του κόσμου.

Σκιές και χρώματα στον Βορρά —
με τα μάτια της ψυχής.

Θέλεις περισσότερα άρθρα;  Ακολούθησέ μας στο https://www.facebook.com/profile.php?id=61574820057874  και το https://www.instagram.com/morfeszois/  για να μη χάνεις τίποτα!

Αν αυτή η σκέψη σε άγγιξε, συνέχισε το ταξίδι του νου και της ψυχής μέσα από τις υπόλοιπες σελίδες της κατηγορίας     https://morfeszois.com/katigories/skepseis/

Συντάκτρια  Δέσποινα Μπλάτζα