Πολλοί άνθρωποι, όταν ξεκινούν μια νέα σχέση, βιώνουν έντονα συναισθήματα πληρότητας, ενθουσιασμού και σύνδεσης. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, αυτή η συναισθηματική πληρότητα συχνά φθίνει. Η σχέση μοιάζει να αλλάζει, και η μοναξιά κάνει την εμφάνισή της εκεί που κάποτε υπήρχε πάθος και σύνδεση.

Αυτό το φαινόμενο δεν είναι σπάνιο — είναι απόλυτα φυσιολογικό και εξηγείται τόσο βιολογικά όσο και ψυχολογικά.

 Τι αλλάζει και γιατί;

Στην αρχική φάση του έρωτα, κυριαρχούν νευροδιαβιβαστές όπως η ντοπαμίνη και η ωκυτοκίνη, οι οποίοι μας ωθούν να ωραιοποιούμε τον σύντροφό μας. Το στάδιο αυτό, που κρατάει από 2 μήνες έως και 2 χρόνια, χαρακτηρίζεται από ένταση, επιθυμία και προσδοκίες.

Όμως, ο σύντροφος δεν αλλάζει — αλλάζει ο τρόπος που τον βλέπουμε εμείς. Όταν ορμονικά η ένταση του πρώτου έρωτα μειώνεται, αναδύονται οι πραγματικές διαφορές, οι μικρές ενοχλήσεις, οι προσδοκίες που δεν εκπληρώνονται. Η σχέση περνά στη φάση της συντροφικής αγάπης, όπου η δέσμευση, η ηρεμία και η επικοινωνία παίζουν καθοριστικό ρόλο.

 Ο Ρόλος του Τύπου Δεσμού

Σύμφωνα με τη θεωρία δεσμού του Bowlby, ο τρόπος που προσκολληθήκαμε στους γονείς μας στην παιδική ηλικία καθορίζει πώς αντιλαμβανόμαστε την αγάπη στην ενήλικη ζωή.

Για παράδειγμα:

• Αν κάποιος είχε απορριπτικό ή απρόβλεπτο φροντιστή, ενδέχεται να νιώθει ανασφάλεια στη σχέση.

• Αν ο σύντροφος δείχνει αγάπη με τρόπο που δεν “ταιριάζει” στο παλιό του πρότυπο, αυτό μπορεί να βιωθεί ως απόρριψη, ακόμα κι αν δεν είναι.

 Η Γέννηση Παιδιού και η Επανενεργοποίηση Τραυμάτων

Πολλά ζευγάρια χωρίζουν λίγο μετά τη γέννηση του πρώτου παιδιού. Εκτός από την κόπωση και τις υποχρεώσεις, συχνά ενεργοποιούνται παλιά τραύματα. Αν κάποιος είχε παραμεληθεί ως παιδί, μπορεί να νιώσει παρόμοια συναισθήματα όταν δει τον σύντροφό του να δίνει προτεραιότητα στο παιδί.

Αυτό που βιώνεται δεν είναι το παρόν, αλλά η επανάληψη ενός παλιού πόνου.

 Συγκρούσεις: Δείκτης Ζωντανής Σχέσης

Η σύγκρουση σε μια σχέση δεν είναι απαραίτητα αρνητική. Αντίθετα, είναι ένδειξη συναισθηματικής εμπλοκής. Οι σχέσεις όπου δεν υπάρχουν συγκρούσεις συχνά υποδηλώνουν αποστασιοποίηση ή καταπίεση συναισθημάτων.

Το κλειδί είναι ο τρόπος διαχείρισης:

• Εκφράζουμε τον θυμό χωρίς να πληγώνουμε.

• Αναγνωρίζουμε τα όρια μας.

• Κάνουμε αυτοκριτική για το πόσο παρόντες είμαστε εμείς οι ίδιοι στη σχέση.

 Συντροφικότητα και Οικογενειακή Δομή

Σε μια οικογένεια, η συναισθηματική ισορροπία είναι θεμελιώδης. Όταν ένας γονιός αναζητά την πληρότητα μέσα από τα παιδιά του — συχνά αντικαθιστώντας τον σύντροφό του — η σχέση χάνει την ισορροπία της.

Αυτό μπορεί να οδηγήσει:

• Σε συναισθηματική μοναξιά του γονιού.

• Σε δυσλειτουργικές προσκολλήσεις των παιδιών.

• Σε δυσκολία να συνάψουν υγιείς σχέσεις αργότερα στη ζωή τους.

 Η Πραγματική Αγάπη Δεν Κάνει Θόρυβο

Η αληθινή αγάπη δεν φωνάζει. Δεν ζηλεύει, δεν πονάει, δεν καταπιέζει. Είναι ήρεμη, παρούσα, ρεαλιστική. Δεν εξιδανικεύει — αποδέχεται.

Αν θέλουμε να τη βιώσουμε:

• Πρέπει να θεραπεύσουμε τον εσωτερικό μας εαυτό.

• Να συγχωρήσουμε το παρελθόν μας.

• Να ξαναδούμε τον σύντροφό μας με μάτια καθαρά.

Η συναισθηματική πληρότητα στη σχέση δεν είναι δεδομένη. Είναι αποτέλεσμα διαρκούς προσπάθειας, αυτογνωσίας και αμοιβαίας φροντίδας. Οι σχέσεις αλλάζουν, όπως αλλάζουμε κι εμείς.

Το ζητούμενο δεν είναι να μένει το πάθος σταθερό, αλλά να μεταμορφώνεται σε κάτι βαθύτερο, ουσιαστικότερο: την ολοκληρωμένη αγάπη.

Κλείσε τα μάτια. Θυμήσου γιατί αγάπησες αυτόν τον άνθρωπο. Ξεκίνα ξανά — όχι από την αρχή, αλλά από το τώρα.

Θέλεις περισσότερα άρθρα;  Ακολούθησέ μας στο https://www.facebook.com/profile.php?id=61574820057874  και το https://www.instagram.com/morfeszois/  για να μη χάνεις τίποτα!

Αν αυτό το άρθρο σου άνοιξε νέους τρόπους σκέψης, συνέχισε να εξερευνάς τον κόσμο των εναλλακτικών ιδεών μέσα από τις υπόλοιπες σελίδες της κατηγορίας  https://morfeszois.com/katigories/enallaktika/

Συντάκτρια  Δέσποινα Μπλάτζα https://morfeszois.com/