Ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα κτίσματα του 18ου αιώνα βρίσκεται στο χωριό Γούβες. Ο πύργος των Γουβών χτίστηκε λίγο μετά το 1800 από τον τούρκο ιδιοκτήτη της περιοχής. Το κτίριο εξωτερικά δεν θυμίζει τίποτα από τα σπίτια που έχτιζαν οι τούρκοι αγάδες της εποχής, μοιάζει περισσότερο με μεσαιωνικό αρχοντικό, μικρό κάστρο των παραμυθιών.

Η ιστορία του πύργου αρχίζει όταν ο Ιμπραήμ Αγάς αποφάσισε να φτιάξει ένα καινούργιο σπίτι για να μείνει. Για να πραγματοποιήσει το σχέδιο του αναζήτησε αρχιτέκτονα σε όλη την Βόρεια Εύβοια και αναγκάστηκε να φτάσει μέχρι την Χαλκίδα όπου βρήκε έναν σκλάβο που τον έλεγαν Αχμέτ. Ο Αχμέτ διάλεξε την καλύτερη τοποθεσία επάνω σε ψήλωμα λόφου από όπου ο αγάς μπορούσε να βλέπει και να ελέγχει όλο το χωριό. Ο πύργος αποτελείται από το ισόγειο που χρησιμοποιούταν για αποθήκη, και τον επάνω όροφο που έμενε ο αγάς, ενώ η σκάλα που ανέβαινε στον όροφο ήταν εξωτερική ξύλινη κρεμαστή, την όποια τραβούσαν προς τα επάνω και την έβαζαν μπροστά στην πόρτα για προστασία.
Στα δυο μικρά πυργάκια αριστερά και δεξιά είχαν μικρά παράθυρα και ανοίγματα, πολεμίστρες, για να μπορούν να πυροβολούν όποιον προσπαθούσε να επιτεθεί στον πύργο. Στο χτίσιμο του πύργου δούλεψαν οι ντόπιοι κάτοικοι με αντάλλαγμα λαχανικά και φρούτα. Ο αγάς ευχαριστήθηκε τόσο πολύ που έδωσε στον δούλο αρχιτέκτονα την ελευθερία του. Υπάρχει και μια δραματική ιστορία(θρύλος) για τον πύργο, ο αγάς ήταν επιρρεπής στο αλκοόλ έτσι μια ημέρα που ήταν μεθυσμένος βασάνισε και έσφαξε με το μαχαίρι του έναν ανυπάκουο άραβα υπηρέτη στο ισόγειο του δυτικού πύργου. Λένε ότι είχε στοιχειώσει τον πύργο όσο και αν καθάριζαν το αίμα στον τοίχο εκείνο έβγαινε πάλι.
Μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους το 1821, ο πύργος πουλήθηκε στους αδελφούς Δρόσους (θείους της γυναίκας του Χ. Δροσίνη) μαζί με τα κτήματα. Το 1831, ο Πύργος έρχεται ως προίκα στην δικαιοδοσία του Χρήστου Δροσίνη, πατέρα του ποιητή Γεωργίου Δροσίνη. Εκεί από το 1876 και μετά πέρασε πολλά καλοκαίρια της ζωής του ο ποιητής. Εδώ έγραψε αρκετά από τα ποιήματά του, όπως το “Μοιρολόι της Όμορφης” που μιλάει για την αγαπημένη του Ευμορφία Κόλλια. Η Μορφούλα ήταν μια απλή χωριατοπούλα, και ο πρώτος νεανικός έρωτας του ποιητή. Το ποίημα το έγραψε όταν έμαθε ότι την πάντρεψαν με το ζόρι με έναν ξυλέμπορο και ότι πέθανε από μαρασμό.

Στα χρόνια που πέρασαν ο πύργος περνάει στην ιδιοκτησία του ιερέα του χωριού Σταύρου Παπαϊωάννου και έπειτα στους απογόνους του. Τέλος μεταβιβάστηκε στην Κοινότητα Γουβών, μετέπειτα Δήμο Ιστιαίας – Αρτεμισίου – Αιδηψού. Με την πάροδο των χρόνων ο πύργος δέχτηκε πολλές παρεμβάσεις, φυσικές φθορές, και λεηλασίες από τότε μέχρι τώρα.
Σήμερα το κτίριο έχει χαρακτηρισθεί διατηρητέο μνημείο. Μετά από προσπάθειες του πολιτιστικού συλλόγου των Γουβών, του συλλόγου “Οι Φίλοι του Μουσείου Δροσίνη”, των κατοίκων του χωριού και της περιοχής ο πύργος επισκευάστηκε το καλοκαίρι του 2105 και λειτούργει σαν λαογραφικό μουσείο. Στα εκθέματα περιλαμβάνονται και μερικά προσωπικά αντικείμενα του Γεώργιου Δροσίνη. Στη σειρά αυτοτελών εκδόσεων του Συλλόγου “Οι Φίλοι του Μουσείου Δροσίνη” υπάρχει βιβλίο υπ’αριθμ. 9 με τίτλο «Στον Πύργο των Γουβών» με κείμενο του Δροσίνη.