Η Σελήνη άγγιξε τη γη
κι από το φως της γεννήθηκε ένα παιδί.
Ένα αγόρι από ασημένιες σκιές,
ένα σώμα που έλαμπε μα δεν χώραγε στον κόσμο.

Τον είπαν γιο της Σελήνης.

Δεν γέλασε ποτέ σαν τους άλλους,
μα το βλέμμα του έκρυβε τον ουρανό.
Ήταν δώρο και τραύμα μαζί,
αγάπη που δεν λυτρώθηκε.

Η μητέρα του ζήτησε ζωή∙
η Σελήνη έδωσε μυστήριο.
Και κάθε νύχτα,
ο άνεμος κουβαλά την ιστορία του
στα χωράφια του φωτός.

Ο γιος της Σελήνης
δεν είναι μόνο παιδί ενός μύθου.
Είναι κάθε ψυχή που γεννιέται αλλιώτικη.
Κάθε καρδιά που σπάζει για να λάμψει.
Κάθε βλέμμα που ζητά αποδοχή
μέσα στη σιωπή του κόσμου.

Κι όταν κοιτάς το φεγγάρι,
θυμήσου:
μέσα σου υπάρχει πάντα
ένα κομμάτι σεληνιακό,
εύθραυστο και άγιο.

Θέλεις περισσότερα άρθρα;  Ακολούθησέ μας στο https://www.facebook.com/profile.php?id=61574820057874  και το https://www.instagram.com/morfeszois/  για να μη χάνεις τίποτα!

Αν αυτή η σκέψη σε άγγιξε, συνέχισε το ταξίδι του νου και της ψυχής μέσα από τις υπόλοιπες σελίδες της κατηγορίας     https://morfeszois.com/katigories/skepseis/

Συντάκτρια  Δέσποινα Μπλάτζα