Σκέψεις

Πότε νιώθεις πραγματικά “στο σπίτι σου”; Δεν είναι εύκολο να εξηγήσεις πού είναι το “σπίτι” σου. Γιατί δεν είναι ένα κτίριο. Δεν είναι η διεύθυνση που γράφεις σε αιτήσεις, ούτε ο τόπος που μεγάλωσες απαραίτητα. Είναι ένα συναίσθημα – απαλό, ανεπαίσθητο, και όμως αληθινό. Νιώθεις “στο σπίτι σου” τη στιγμή που σε βλέπουν όπως είσαι […]

«Από γυναίκα… μητέρα: το πιο γλυκό ταξίδι» Πριν γίνω μητέρα, ο κόσμος είχε διαφορετικά χρώματα. Ήταν όμορφος, αλλά με έναν τρόπο επιφανειακό, σχεδόν ανέγγιχτος. Οι μέρες κυλούσαν με μια ρουτίνα προβλέψιμη, γεμάτες από σχέδια, όνειρα και ανησυχίες που έμοιαζαν σημαντικές τότε. Δεν ήξερα, όμως… Δεν ήξερα πόσο λίγα καταλάβαινα για την καρδιά μου. Πριν γίνω

«Φεύγουν αυτοί που δεν ένιωσαν» Οι άνθρωποι έχουμε μια βαθιά ριζωμένη ανάγκη για σταθερότητα. Παλεύουμε να διατηρήσουμε την «ισορροπία» της ζωής μας, ακόμα κι όταν αυτή τρίζει από τα θεμέλιά της. Δεχόμαστε σχέσεις, φιλίες, καταστάσεις που έχουν λήξει από καιρό, μόνο και μόνο για να μη βρεθούμε στο κενό. Κρατάμε ανθρώπους που ξεκάθαρα δεν θέλουν

Γίνε Εσύ, Όχι Ένας Απ’ Όλους Τρέχουν οι άνθρωποι. Τρέχουν σαν υπνωτισμένοι, σαν κοπάδια από μικρά ψάρια που ακολουθούν το ρεύμα χωρίς να ρωτούν πού οδηγεί. Τρέχεις κι εσύ. Χάνεσαι μέσα στο πλήθος, αναπνέεις στους ρυθμούς του, καταπίνεις τις ίδιες ιδέες, φοράς τις ίδιες μάσκες. Όχι γιατί το θέλεις. Αλλά γιατί έτσι έμαθες. Γιατί έτσι

Δεν Ήταν Ποτέ Εκεί…Απλώς Περιμέναν να Φύγουν Χάνουμε ανθρώπους. Απότομα, σιωπηλά, με πόνο ή με αμηχανία. Τους βλέπουμε να απομακρύνονται, να αλλάζουν στάση, να λένε βαριές κουβέντες ή απλώς να χάνονται χωρίς εξηγήσεις. Και τότε αρχίζει ο φαύλος κύκλος των «γιατί». Γιατί μου μίλησε έτσι; Γιατί έβγαλε τόση κακία; Γιατί δεν γελάμε όπως παλιά; Γιατί

Στεκόμαστε Μέσα στην Καταιγίδα Ο κόσμος αλλάζει σαν άνεμος ορμητικός.Η τεχνολογία μεταμορφώνει το αύριο, οι σχέσεις δοκιμάζονται, το κλίμα ουρλιάζει για βοήθεια.Κι εμείς, μικροί ταξιδιώτες μέσα σε έναν τρικυμισμένο ωκεανό, ψάχνουμε κάτι σταθερό για να κρατηθούμε.Όχι για να μείνουμε ακίνητοι, αλλά για να αντέξουμε και να ανθίσουμε. Δεν ελέγχουμε την καταιγίδα.Όμως επιλέγουμε πώς στεκόμαστε μέσα

Από τη σιωπή στο φως Στη σιωπή γεννιούνται όλα όσα αξίζουν να ειπωθούν. Εκεί, στα ακίνητα νερά της ψυχής, φυτρώνουν όνειρα, ελπίδες και αλήθειες που κανείς θόρυβος δεν τολμά να αγγίξει. Η σιωπή δεν είναι έλλειψη — είναι η μήτρα του φωτός. Κάθε ψυχή περπατά κάποτε μέσα σε νύχτες άηχες, όπου τα βήματα ηχούν βαριά

Αναστάσιμες σκέψεις σε έναν κόσμο που διψάει για ελπίδα Κάθε φορά που πλησιάζει το Πάσχα, ο κόσμος αλλάζει για λίγο. Οι δρόμοι φωτίζονται με κεριά, τα πρόσωπα μαλακώνουν, και οι καρδιές – έστω για λίγο – θυμούνται να νιώσουν. Είναι αυτή η ιδιαίτερη εποχή όπου η ελπίδα ξεπετάγεται μέσα από τον πόνο, και η Ανάσταση

Τι σημαίνει να είσαι «καλός άνθρωπος» στον σημερινό κόσμο; Σε μια εποχή γεμάτη αντιθέσεις, θόρυβο και πληροφοριακή υπερφόρτωση, το ερώτημα «Τι σημαίνει να είσαι καλός άνθρωπος;» ακούγεται απλό, αλλά είναι βαθιά πολύπλοκο. Δεν αρκεί πια να είσαι ευγενικός ή να ακολουθείς κανόνες. Ο “καλός άνθρωπος” του σήμερα καλείται να ισορροπήσει ανάμεσα στην αλήθεια του εαυτού

Οι άνθρωποι που σε πονάνε, σε μαθαίνουν Κανείς δεν θέλει τον πόνο. Τον αποφεύγουμε, τον φοβόμαστε, τον αναθεματίζουμε. Κι όμως, αν κοιτάξεις πίσω, θα δεις πως μερικά από τα πιο καθοριστικά μαθήματα της ζωής σου δεν ήρθαν μέσα από την ευκολία, αλλά μέσα από την πληγή. Από εκείνους τους ανθρώπους που –θελημένα ή άθελά τους–