Σκέψεις

Κάθε δειλινό στην κλεψύδρα των σκιών Κάθε δειλινό είναι μια αναπνοή του χρόνου.Μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι — εκεί όπου οι σκιές αποκτούν ψυχή και τα πράγματα σιωπούν για λίγο, σαν να ακούνε τη γη να ανασαίνει. Η μέρα γλιστρά στην κλεψύδρα της και οι στιγμές κυλούν σαν κόκκοι χρυσής άμμου. […]

Αλήθεια και φτερό Στον τρελό καιρό, όταν τα σύννεφα μπερδεύουν φως και σκιά, εγώ λέω την αλήθεια.Και το ψέμα; Είναι απλώς η πληγή που φωνάζει για προσοχή, ένα φτερό που πέφτει αργά στο ρέμα της ψυχής. Αρμενίζω βαθύ ρέμα, ακολουθώντας τη ροή του ανέμου,εκεί όπου το νερό τραγουδάει μυστικά που κανένας δεν μπορεί να κλέψει.Ο

Σμυρναίικα πρωινά και η γενναιοδωρία της μνήμης Σμυρναίικα πρωινά.Ο ήλιος χαράζει τον ορίζοντα κι η πόλη ξυπνά με ήχους, χρώματα και αρώματα.Ένα ποτήρι νερό αφήνεται στο τραπέζι∙ λίγο πιο πέρα, το άρωμα του φρεσκοψημένου ψωμιού γεμίζει τον αέρα.Η απλότητα γίνεται πλούτος. Γενναιοδωρία.Δεν ήταν λέξη, ήταν ρυθμός της ζωής.Ένα χαμόγελο στην αγορά, ένα πιάτο φαγητό που

Σκόνη στον άνεμο Σκόνη στον άνεμο∙μια ανάσα, ένας παλμός, μια στιγμή που γεννιέται και σβήνει.Η ζωή δεν κρατάει∙ απλώς κυλά, όπως οι κόκκοι που παρασύρονταισε αόρατα ρεύματα φωτός. Μα ό,τι φεύγει, δεν χάνεται.Μεταμορφώνεται∙ γίνεται γη, γίνεται μνήμη,γίνεται ψίθυρος σε μια καρδιά που θυμάται. Κάθε άνθρωπος, κάθε όνειρο, κάθε λέξηείναι σκόνη στον άνεμο.Κι όμως, μέσα σε

Όσα φέρνει ο χειμώνας Ο χειμώνας δεν έρχεται ποτέ βιαστικός.Γλιστρά μέσα στις μέρες, αφήνοντας πίσω του ανάσες δροσιάς,σιωπές που βαθαίνουν,και έναν ουρανό πιο γυμνό, πιο αληθινό. Μαζί του φέρνει την παύση.Την ανάσα που χρειάζεται η ψυχή για να βρει ξανά ρυθμό.Οι μέρες μικραίνουν∙κι όμως, στο σκοτάδι τους χωράει το φως που δεν χάνεται ποτέ. Ο

Η ψευδαίσθηση του ασπρόμαυρου Μαύρο και λευκό.Δύο άκρα που νομίζουν πως αρκούν. Μα ανάμεσά τους ανασαίνουν χίλιες σκιές,λεπτές, αθέατες,σαν μυστικές φωνές που ψιθυρίζουνότι τίποτα δεν είναι απόλυτο. Το ασπρόμαυρο υπόσχεται βεβαιότητα,μα η ζωή είναι ποτάμι που αλλάζει χρώματα.Το φως δεν γνωρίζει σύνορα,η σκιά δεν είναι ποτέ η ίδια. Κάθε στιγμή είναι γκρι —και μέσα στο

Να Φροντίζεις τις Αναμνήσεις…Δεν Θα Γίνουν Ποτέ Στιγμές Να τις φροντίζεις…Τις αναμνήσεις.Είναι οι ρίζες σου.Δεν θα γίνουν ποτέ στιγμές ξανά∙ οι στιγμές είναι ποτάμι, οι αναμνήσεις στάλες που έμειναν να φωτίζουν το γυαλί. Κράτησέ τες απαλά, σαν φως μέσα σε χούφτες.Μην τις λησμονείς∙ μα ούτε να τις βαραίνεις.Είναι η σιωπή που μιλά, το άρωμα που

Μυστικά και Λάθη Τα μυστικά είναι σαν σκιές που ταξιδεύουν μαζί μας.Σιωπηλά, αθόρυβα, κουρνιάζουν στις γωνιές της ψυχής∙άλλοτε μας προστατεύουν, άλλοτε μας βαραίνουν. Τα λάθη είναι σαν πέτρες στον δρόμο.Μας κάνουν να σκοντάφτουμε, να ματώνουμε∙κι όμως, χωρίς αυτά, δεν θα μάθαινε ποτέ η ψυχή μας να περπατά πιο σταθερά. Στο σκοτάδι των μυστικών κρύβεται η

Δρόμος όλη μου η ζωή – Θα φτάσω ως το τέρμα Ο δρόμος.Δεν είναι μόνο άσφαλτος, πέτρα ή σκόνη.Είναι η ίδια μου η ζωή∙ μια γραμμή που απλώνεται μπροστά, χωρίς εγγυήσεις, χωρίς χάρτη. Στον δρόμο συναντώ τους άλλους, συναντώ εμένα. Κάθε στροφή με διδάσκει, κάθε στάση με δοκιμάζει, κάθε βήμα με αλλάζει. Άλλοτε μοιάζει με

Η ευτυχία της μελωδίας Υπάρχουν στιγμές που οι λέξεις σωπαίνουν και αφήνουν τον ήχο να μιλήσει. Μια μελωδία δεν είναι απλώς νότες· είναι ανάσα ψυχής, κρυφή γλώσσα που αγγίζει την καρδιά πριν προλάβει το μυαλό να την ερμηνεύσει. Η ευτυχία της μελωδίας βρίσκεται στη δύναμή της να μεταμορφώνει το μέσα μας. Ένα απαλό πιάνο μπορεί