Κέρκυρα: Το Βενετσιάνικο Πηγάδι στην Πλατεία Κρεμαστής

ένα από τα σπουδαιότερα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα της ενετικής εποχής: το μαρμάρινο βενετσιάνικο πηγάδι της Πλατείας Κρεμαστής.

Στην καρδιά της παλιάς πόλης της Κέρκυρας, εκεί όπου οι αιώνες συνομιλούν με την καθημερινότητα, στέκεται αγέρωχο ένα από τα σπουδαιότερα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα της ενετικής εποχής: το μαρμάρινο βενετσιάνικο πηγάδι της Πλατείας Κρεμαστής.

 Ένα έργο εμπνευσμένο από τη σοφία της Ενετικής Μηχανικής

Χρονολογείται στο 1699 και αποτελεί μία από τις εννέα ενετικές δεξαμενές νερού που χτίστηκαν έξω από τα φρούρια, για να αντιμετωπιστεί η ληψυδρία που μάστιζε την παλιά πόλη της Κέρκυρας. Οι Ενετοί, μακριά από τις τεχνικές άντλησης από υπόγειους υδροφόρους ορίζοντες, υιοθέτησαν μια καινοτόμα προσέγγιση: συνέλεγαν νερό από την επιφάνεια της γης, κυρίως από τη βροχή.

Τα πηγάδια τοποθετούνταν σε ανοιχτούς χώρους ή πλατείες, όπως η Κρεμαστή, ώστε να συλλέγεται η μέγιστη ποσότητα νερού. Η τεχνική κατασκευής ήταν απαιτητική: πρώτα σκαβόταν μια βαθιά επιφάνεια 5–6 μέτρων, που γέμιζε με διαδοχικά στρώματα άμμου για φυσική διήθηση. Το νερό, φιλτραρισμένο φυσικά, αναδυόταν από τον πυθμένα του πηγαδιού και ήταν έτοιμο προς πόση.

 Το αρχιτεκτονικό μεγαλείο της Πλατείας Κρεμαστής

Το πηγάδι της Κρεμαστής ξεχωρίζει για τον οκταγωνικό του σχεδιασμό, με την επιγραφή του ευεργέτη Αντώνη Κοκκίνη να παραμένει ευδιάκριτη έως σήμερα. Η κατασκευή του, χρηματοδοτούμενη από την αριστοκρατική οικογένεια Κοκκίνη, ήταν δαπανηρή, αντανακλώντας την κοινωνική και πολιτιστική σημασία του έργου.

Το μαρμάρινο τέμπλο στο εσωτερικό και ο ανάγλυφος εξωτερικός διάκοσμος με προσωπεία, λουλούδια και σταυρούς συνιστούν μοναδικά στοιχεία ενετικής τέχνης του 17ου αιώνα. Το πηγάδι δεν είναι απλώς λειτουργικό· είναι καλλιτεχνική έκφραση και κοινωνικό ορόσημο.

 Από την εποχή των Ενετών στην καθημερινότητα των Κερκυραίων

Μετά το 1831, τα ενετικά πηγάδια εγκαταλείπονται σταδιακά, καθώς η Αγγλοκρατία φέρνει το πρώτο υδραγωγείο στον Ποταμό και στις Μπενίτσες. Ωστόσο, το πηγάδι της Κρεμαστής δεν χάνει ποτέ τη συμβολική του αξία.

Σήμερα, παραμένει σημείο αναφοράς για κατοίκους και επισκέπτες. Περπατώντας στην πλατεία, κάποιος μπορεί να «διψάσει» για μια γουλιά ιστορίας και να τη βρει, όχι στο νερό, αλλά στη σιωπηλή μαρτυρία ενός αρχιτεκτονικού θαύματος που άντεξε στο χρόνο.

 

Θέλεις περισσότερα άρθρα;  Ακολούθησέ μας στο https://www.facebook.com/profile.php?id=61574820057874  και το https://www.instagram.com/morfeszois/  για να μη χάνεις τίποτα!

 

Αν αυτό το άρθρο σου κίνησε το ενδιαφέρον, συνέχισε να εξερευνάς τον κόσμο του πολιτισμού μέσα από τις υπόλοιπες σελίδες της κατηγορίας  https://morfeszois.com/katigories/politismos/

 

Συντάκτρια  Δέσποινα Μπλάτζα –https://morfeszois.com/

Μοιράσου αυτό το άρθρο!

Αφήστε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Κύλιση στην κορυφή